| | devamını göster..

| | devamını gizle..

Zeos MySQL Bileþenleri

  Öncelikle http://www.zeoslib.net veya http://sourceforge.net/project/showfiles.php?group_id=35994
adresinden ücretsiz edinebileceðiniz Zeos bileþenlerini indirmenizi ve her daim elinizin altýnda bulundurmanýzý öneririm.

  Ã�nternetten indirdiðimiz ve bir klasör altýnda topladýðýmýz bileþenleri delphi ortamýna yüklemek için sýrasýyla aþaðýdaki iþlemleri yapýyoruz.

• Bileþenlerle birlikte gelen ve lib klasörü altýnda bulanan DLL dosyalarýný  windows sistem klasörü altýna kopyalýn.Bütün DLL dosyalarý olmasa bile en azýndan kullandýðýnýz MySQL sürümüne baðlý olanlarý kopyalamalýsnýz. Örneðin benim sistemimde hem MySQL 4.1.10a-nt hemde MySQL 5.0 sürümü olduðundan libmysql41.DLL dosyasý system32 klasörümde kopyalanmýþ durumda.

• Kullandýðýnýz delphi versiyonuna uygun klasör altýna yerleþtirilmiþ package dosyalarýný bulun.

• Delphi bileþen yükleme diyalog penceresine gelerek veya ZeosDbo.bpg dosyasýný çift týklayarak aþaðýdaki dosyalarý yazýldýðý sýrada derleyin.

• ZCore.bpl
• ZParseSql.bpl
• ZPlain.bpl
• ZDbc.bpl

• Derleme iþlemi sonunda herhangi bir hata almanýz durumuda delphi Source Search seçeneklerini ayarlayýp tekrar deneyin. Normalde hiç bir hata iletisiyle karþýlaþmamanýz gerekir. Bileþen yükleme ekranýnda Install seçeneðiyle derlenmiþ bileþenleri VCL'ye kaydettirin.

• Doðru yükleme iþlemi sonunda VCL bileþen paletinize Zeos Access sekmesi oluþturulmuþ ve ilgili bileþenler bu sekmeye yerleþtirilmiþ olarak görünmelidir.

MySQL Veri Tabanýyla Basit Bir Örnek Uygulama Tasarýmý

  Öncelikle pratik kazanmak amacýyla uygulamýzda kullanmak üzere Ornek isimli veri tabaný ve kodlar isimli tek bir tablo tasarlayalým. kodlar tablosunun yapýsý aþaðýdaki gibi olsun.

Kodlar :

 
CREATE TABLE kodlar (
  id bigint(20) unsigned NOT NULL auto_increment,
  kod blob,
  tarih date default NULL,
  PRIMARY KEY  (id),
  UNIQUE KEY id (id),
  KEY id_2 (id)
  ) ENGINE=InnoDB DEFAULT CHARSET=latin5;
 

     Delphide yeni bir proje baþlatalým. Proje ana formu üzerine aþaðýdaki Zeos bileþenlerini koyarak kullanacaðýmýz bileþenleri projemize dahil edelim.

• TZConnection bileþeni
• TZQuery bileþeni
• TDataSource
• TDBGrid

    MySQL Ornek veri tabanýna baðlantý için kullanacaðýmýz TZConnection nesnesinin aþaðýdaki özelliklerini anlatýldýðý biçimde Object Inspector üzerinde deðiþtirelim.

  AutoCommit      : True
  Catalog             : Ornek
  Connected         : False
  DataBase          : Ornek
  HostName         : localhost
  LoginPrompt      : false
  Password          : MySql root kullancýsýnýn þifresi
  Port                  : 3306
  Protocol            : mysql-4.1 - 4.1 ve üstü Mysql versiyonlarý için
  User                 : root
  ReadOnly          : false
 
  TZConnection nesnesi için bazý özellikleri irdeleyelim.
 
  AutoCommit : Veriler üzerinde yapýlan ekleme ve düzeltme iþlemlerinin veri tabanýna  otomatik post edilip edilmeyeceði           

  Catalog          : Kullanýlacak veri tabaný katalog ismi
  Connected      : Baðlantý kur - Baðlantýyý kes
  DataBase        : Veri tabaný ismi
  HostName       : Veri tabaný servisinin çalýþtýðý bilgisayar.(IP adresi)
  LoginPrompt   : Oturum açma iþleminde kullanýcýdan þifre girmesi istenecekmi
  Password       : Oturum açma iþleminde kullanýlacak þifre
  Port               : MySQL srvisinin haberleþme port adresi. Varsayýlan 3306'dýr.
  Protocol         : Connection nesnesinin kullanacaðý veri tabaný prokolünün adý
  User              : Oturum açmak için kullanýcý adý
  Readonly       :  Veri tabaný salt okunur moddamý çalýþacak
 
  Bir sorgu kümesi elde etmek için kullanacaðýmýz TZQuery bieleþenin özelliklerini Object Inspector üzerinde aþaðýdaki gibi ayarlalým.

  Connection     : ZConnection1
  ReadOnly       : False
  SQL               : Select * from kodlar
 
  Yukarýda anlatýlan özellikleri ayarlamakla Veri tabanýmýzý ve kodlar adlý tablomuzu kullanmak için ayarlamýþ olduk. Forma yerleþtirdiðiniz DataSource bileþenin DataSet özelliðine ZQuery1 deðerini verip, Dbgrid nesnesinin DataSource özelliðinede DataSource1 olarak ayarladýðýnýzda veri tablo üzerinde yerel ve diðer tablolarla yaptýðýmýz her tür iþlemi yapabiliriz. TZQuery bileþenin active özelliðini true yaptýðýnýzda tasarým kipinde verilen dbgrid içinde listelendiðini görürsünüz.

  Önemli hatýrlatma : SQL Hizmet birimi veri tabanlarý uzak bilgisayar üzerinde konuþlu olacaklarýndan DbGrid benzeri bileþenlerle kayýtlarýn listelenmesi tavsiye edilen bir tutum deðildir.

  ZQuery bileþenin diðer özellik ve yöntemleri standart TQuery bileþeni ile aynýdýr. VCL paletinde Zeos Access sekmesine ZQuery'den baþka birde TZReadOnlyQuery  bileþeni yerleþtirilir. Adýndan anlaþýlacaðý üzere salt okunur modda sorgulama iþlemleri yapmak ve performansý artýrmak için tasarlanmýþtýr. Bir baþka Zeos bileþeni olan TZTable bileþenide TTable ile ayný iþi yapmak üzere tasarlanmýþtýr.

  Makaleyi Çalýþma anýnda bir TZReadOnlyQuery bileþeni oluþturup kullanan bir yöntemi yazarak bitirmek istiyorum.
 

//* ID.si verilen kaydýn Kategori ve UstID'sini bul *//

Procedure TForm_Banka_Verisi_Ekle.GetKategoriIsmi(Const ID : Integer;Out UstID:Integer;Out KategoriIsmitring);
  Var
      Q : TZReadOnlyQuery;
begin
  try
      Q := TZReadOnlyQuery.Create(Self);
      Q.Connection := dm.ZConnection1;
      Q.Sql.Add('Select id,ust_id,kategori from kategoriler where id ='+#39+IntToStr(ID)+#39);
      Q.Open;
      if Not Q.Eof then
    begin
       UstID        := Q.Fields[1].AsInteger;
       KategoriIsmi := Q.Fields[2].AsString;
    end;
  finally
   Q.Close;
   Q.Free;
  end;
end;//* GetKategoriIsmi *//
 

    Zeos bileþenlerinin bu makalede kapsamýnda anlatýlmayan özellik ve yöntemleri ile MySQL ile ilgili bilgilerinizi ve ipuçlarýný bizimle paylaþmanýz dileðiyle hepinize çalýþmalarýnýzda baþarýlar dilerim.

Kaynak: Ceviz.net

| | yorumları okumak veya yorum yazmak için tıklayın..

| | yorumları okumak veya yorum yazmak için tıklayın..

SQL VE TQUERY

| | devamını göster..

| | devamını gizle..

1.2 - BAZI TANIM VE KISALTMALAR

 

 

 

 

BÖLÜM 2

2.1- SQL 'in Yapýsý ve Geliþimi

   Yapýsal sorgu dili (SQL) sunucusu veri kümeleri üzerinde matematiksel iliþkiler gerçekleþtiren veri tabaný motorudur. Burada verinin nasýl bulunduðunu anlatmaya gerek yoktur. Veriyi almak için sadece SQL e baþvurmak yeter.

   SQL, 1974 te icat edilmesine raðmen 1986 yýlýna kadar bir standart haline gelmedi. Bu arada bir çok geliþtirmeci bunun üzerine iliþkisel veri tabaný sistemleri geliþtirdiler. Bu desteklere raðmen bunlar yeterince uygun olmadý çünkü: ofissel bir standart ortaya konmadan geliþtirilmiþlerdi. SQL 'in ilk baþlangýcý iliþkisel veri tabaný modelinin kuramýný ortaya koyan , E:F. Codd' un 'A relational model for large shared data banks " adlý makalesine dayandýrmak olasýdýr. Daha sonra IBM tarafýndan Structured English Query Language (SEQUEL) tanýmlanmýþtýr. Ã�lk SQL standardý ISO tarafýndan 1987'de ISO 9075 kodu ile yayýnlanmýþtýr.Bu dilin standart bir dil olmasý hýzla yaygýnlaþmasýný saðlamýþtýr. Ayrýca ANSI versiyonu ise , teknik olarak ISO 9075 ile tamamý ayný nitelikte olup 1986' da X3.135 kodu ile yayýnlanmýþtýr. ISO ,1989'da 'bütünlük artýrýmý özelliðini' (integrity enhancement feature) ekleyerek ISO 9076 kodu ile yayýnlamýþtýr. Ayrýca ANSI , gömülü (embedded) SQL dilleri ile iliþkili standartlarý da içeren X3.168 standardýný yayýnlamýþtýr.

   Standartlar üzerindeki çalýþmalar ve eklemeler halen sürmektedir.Standart SQL komutlarý ile çalýþmanýn doðal olarak uygulamalarýn çeþitli heterojen ortamlar arasýnda taþýnabilirliði (portability), açýk sistem mimarisini destekleme gibi çeþitli açýlardan büyük yararlarý vardýr.Bütün bunlarla birlikte SQL 'deki eksiklikler geliþtirmecileri bu konudaki yeni eklemelere ve geliþmelere mecbur kýlmýþtýr.

  SQL lokal ve uzak veri tabaný mimarilerini desteklemektedir.

2.2- LOKAL SQL

   Local SQL tam yol ve dosya ismi yazmanýza izin verir. Select from 'Parca.DBF'  ifadesi ile Select from "C:\ORNEK\PARCA.DBF"  ifadesinin yazýmýnda ikisi de doðrudur. Bunlar yerine BDE Alias (takma adlar) da kullanýlabilir. Örneðin Select from "DDX:Table1"

NOT: Yerel tablo ismini yazmazsanýz BDE Configuration Utility 'deki belirlenen tipi kabul eder. Bu tip tablolar ile Query nesneleri ile iliþkilendirilen standart takma adlar için olan varsayýlan sürücü tipindedir.

Sütunlar

   Local SQL Paradox' un çoklu kelimeli sütun isimlerini ve SQL anahtar kelimelerinin uzunluðunun iki katýný desteklemektedir. Bu SQL anahtar kelimeleri þunlardýr.

     • Tek veya çift týrnak içinde yazýlanlar
     • SQL tablo ismi ile baþlayan veya tablo ile iliþkili isimler

     Örnek:
     Select M."Mus_no" from Musteri
   
Tarihler

   Local SQL tarihlerin U.S formatýnda da olduðu gibi MM/DD/YY (ay/gün/yýl) olarak girilmesini bekler.Uluslar arasý tarih formatýný desteklemez.

Veri �þleme

Bazý sýnýrlamalarla birlikte Local SQL aþaðýdaki ifadeleri desteklemektedir.

   Select  :   Var olan veriyi açmak için
   Insert   :   Tabloya yeni bir veri eklemek için
   Update  :   Var olan veriyi düzeltmek için
   Delete  :   Tablodan veriyi silmek için

 

Aþaðýdaki bölümler Local SQL DML ifadeleri için kullanýlabilen fonksiyonlarý tarif eder.
   • DML ifadelerindeki parametre alt durumlarý
   • Toplam fonksiyonlarý
   • String fonksiyonlarý
   • Tarih (date) fonksiyonlarý
   • Operatörler
   • Güncellenebilen sorgular

 

SQL �fade ve Deyimleri

A) Select

   Select ifadesi bir veya daha fazla tablodan veri getirmek için kullanýlýr. Çoklu tablolardan veri iþini yapan Select ifadelerine "Join" (birleþtirme) denir. Local SQL Select Ã�fadelerinin aþaðýdaki þekillerini desteklemektedir.

   SELECT [DISTINCT] sütun_listesi
   FROM tablo_adý
   [WHERE arama_durumu]
   [ORDER BY sýralama_listesi]
   [GROUP BY grup_listesi]
   [HAVING sahiplik_durumu]
   [UNION secim_açýklamasý]
   (heterojen birleþmeler)

   Aþaðýda belirtilenler hariç bütün cümlecikler ANSI_standart SQL' ce kullanýlýr. [ ] içinde olanlar istenirse kullanýlýr.

A.1 Distinct Cümleciði

   Kelime manasý ayrý ,hariç,tek demektir. Deyim olarak ayný alandaki benzersiz olanlarý bulmayý ifade eder.
Aþaðýdaki örnek þehir alaný ne olursa olsun tüm öðrencileri gösterir
Select ogr_sehir From Ogrenci

Aþaðýdaki örnek ise sehirleri ayný oln öðrencilerin yalnýz ilkini seçer.
Select DISTINCT ogr_sehir From Ogrenci
 

A.2 From Cümleciði

   From cümleciði verinin getirileceði tablo veya tablolarý belirtir . Tablo referansý tek bir tablo ,tablolarýn virgülle ayrýldýðý bir liste veya iç/dýþ birleþtirme (SQL -92 standartýnda belirtilen ) olabilir . Örneðin aþaðýdaki ifade tek bir tabloyu çaðýrýr :
Select ogr_ad,ogr_soyad From "Ogrenci.dbf"

Aþaðýdaki ifade bir sol dýþ birleþtirmesini gösteren tablo referansýna bir örnektir.
Select From Parca left Outer join �thalat On Parca.Parca_no=Ithalat.Parca_no


A.3 Where Cümleciði

   Ã�steðe baðlý olarak kullanýlan Where cümleciði arama durumunda belirtilen kriterlere uyan kayýtlarýn alýnmasýný böylece filtreleme yapýlmasýný saðlar.
Örneðin aþaðýdaki ifade sadece Parca_nosu 543' den büyük olan satýrlarý çaðýrýr.
Select From Parca Where Parca_no>543

   Where cümleciði IN yüklemini de içerebilir. IN yüklemi parantez ,içinde deðerler listesini içerir. Örneðin aþaðýdaki ifade sadece Parca_no 'su IN yüklem listesindeki öðelere eþit olan satýrlarý çaðýrýr.
Select From Parca Where Parca_no IN (543,544,650,680)
Select from Dersler Where bol_kod='12' and ogr_sinif='4'
Where cümleciðinde karþýlaþtýrma için > ,<,=, <> gibi operatörler kullanýlabilir. Bunun yaný sýra IN , ANY , ALL , EXIST yüklemleri de kullanýlabilir

A.4 Order By

   Order By cümleciði çaðrýlan satýrlarýn sýrasýný belirtir.
Örneðin aþaðýdaki sorgu öðrenci ismine göre alfabetik(artan) sýralý olarak bütün öðrencilerin listesini verir
Select From Ogrenci Order By ogr_no ASC
aþaðýdaki sorgu öðrenci soyadýna göre alfabetik(azalan) sýralý olarak bütün öðrencilerin listesini verir.
Select From Ogrenci Order By ogr_soyad DESC

   Hesaplanmýþ alanlar korelasyon( iliþki) ismine veya sýra durumuna göre sýralanabilir. Örneðin aþaðýdaki sorguda ad ile soyad alaný birleþtirilerek oluþturulan alana göre sýralanarak kayýtlar ekrana çaðrýlýr.
Select soyad || ',' ad || as tam_ad ,telefon From müsteri Order by tam_ad

A.5 Group By

   Group By cümleciði toplam fonksiyonlarý için çaðrýlan satýrlarýn nasýl gruplandýrýlacaðýný belirler.

Örnek:
Select Parca_no, Sum(miktar) as Toplam
From Parca
Group By Parca_no

A.6 Having

   Having cümleciði kaydýn sorguca belirlenen deðerlere sahip olup olmadýðýna bakar. Group By ile birlikte kullanýlýr. Having cümleciðiyle denkleþmeyen gruplar sonuç kümesinden çýkarýlýrlar. Alt sorgular Having cümleciðince desteklenirler.

   Alt sorgu ,ana sorguca döndürülecek kayýtlarýn sayýsýný sýnýrlayan arama koþullarýdýr. =,<,> gibi koþullandýrmalar yanýnda IN ,ANY ,ALL, EXIST gibi ön yüklemler de kullanýlabilir.

Bölümlere göre öðrenci sayýlarý 500 kiþinin üstünde olan bölüm kodlarýnýn listesini veren bir örnek aþaðýdadýr.
Select DISTINCT ogr_bol_kod, COUNT() From Ogrenci Group By ogr_bol_kod Having COUNT ()>500

A.7 Union

   Union cümleciði iki veya daha fazla Select ifadesinin sonucundan tek bir tablo üretmek için kullanýlýr.
Örneðin :
Select From Ogrenci UNION Select From Veli

A.8 �ntersect

   Sorgulardan elde edilen ortak kayýtlarý verir.
Select From Ogrenci INTERSECT Select From Veli

A.9 Minus

   Birinci sorguda bulunup ikinci sorguda bulunmayan kayýtlarýn bulunmasýnda kullanýlýr.Diðer bir þekilde bir grup öðenin seçimden çýkarýlmasý amacýyla kullanýlýr.
Select Ogr_num From Ogrenci MINUS (Select ali_ogr_num, From alýnandersler)

A.10 Heterojen Birleþmeler

Local SQL farklý veri tabanlarýndaki tablolarýn birleþtirilmesini destekler. Heterojen birleþtirme yapýlacaðý zaman yerel bir takma ad seçebilirsiniz. Takma ad seçmek için SQL/SELECT ALIAS 'ý seçin. Eðer Alias seçmezsen Local SQL tabloyu kullanýlan veri tabanýnýn olduðu aktif dizinde bulmaya çalýþacaktýr.
Örneðin ISLER Alias 'ý fonksiyonda geçen veri tabaný idaresi olabilir.
Yerel bir Alias seçtikten sonra bir tablo ismi belirtirsek

   • Yerel tablolar için hem Alias' ý hem yolu belirtin
   • Tablolarý uzaktan kontrol için sadece Alias' ý belirtin

Aþaðýdaki ifade Paradox tablosundan ve Dbase tablosundan veri getirir.
Select Distinct M.Müs_no,M.Sehir,S.Siparis_no From "MUSTERI.DB" M , "SIPARIS.DBF" Select Where M.Müs_no= S.Müs_no

B) Update

   Ansi -Standard Update için belirtilen bir sýnýrlama yoktur.
Örneðin :
Update ULKETABLOSU Set baskent='Paris' Where ULKE='FRANSA'  And baskent='Istanbul'

C) Delete

   Ansi -Standard Delete için belirtilen bir sýnýrlama yoktur
Örneðin :
DELETE FROM TEZ9.DB WHERE SOYAD="ERTEM"

DML �fadelerinde Alt Durum Parametreleri

   Dml ifadelerinde deðerler yerine kullanýlabilen deðiþkenler : den sonra yazýlmalýdýrlar.
Örneðin :
SELECT ad,soyad From "Musteri.db" Where soyad>:var1 and ad<:var2

Toplam Fonksiyonlarý

   Çaðrýlan datayla birlikte aþaðýdaki Ansi-Standard SQL toplam fonksiyonlarý kullanýlabilir.

   SUM () Bir sütundaki deðerlerin toplamýný alýr.
   AVG () Bir sütundaki deðerlerin ortalamasýný alýr.
   MIN () Bir sütundaki deðerlerin en küçüðünü bulur.
   MAX () Bir sütundaki deðerlerin en büyüðünü bulur.
   COUNT () Bir sütundaki deðerlerin sayýsýný bulur

   Örnek :
   SELECT SUM (BRUT) FROM PERSONEL
 

String Fonksiyonlarý

   UPPER() Stringi büyük harfe çevirir.
   LOWER() Stringi küçük harfe çevirir.
   TRIM() Stringin bazý kýsýmlarýný alýr.
   SUBSTRING() Stringten alt stringler oluþturur.

Örnek :
Select from Tez1.db Where Upper(Soyad)='ARSLAN'

Tarih Fonksiyonu

Local SQL EXTRACT() fonksiyonuna tarih/zaman alanlarýndan tek sayýsal alaný almak ve þu þekilde kullanmak suretiyle çalýþmasýna izin verir.
EXTRACT (extract_alan From alan_adý)
Örneðin aþaðýdaki ifade tarih alanýndan yýl deðerini alýr.
Select Extract( Yýl From Dogum_tar) From Ogrenci
Ayný zamanda MONTH ,DAY,HOUR,MINUTE,SECOND deðerlerini de bu fonksiyonu kullanarak çýkartabilirsiniz.
NOT : EXTRACT TIMEZONE_HOUR veya TIMEZONE_MINUTE cümleciklerini desteklemez.

Operatörler

 Local SQL þu operatörleri destekler.
Aritmetik ( ) ,+ , - , , /
Karþýlaþtýrma <, >,= ,<>, >=,=< ,IS NULL ,IS NOTNULL, : Boþluk olarakda nitelendirilir. ' '  boþluk deðildir.
IN ,NOTIN :Bir küme içinde olup olmama durumu
[NOT] BETWEEN x AND y :Bir deðerin x ile y arasýnda veya dýþýnda olmasý durumlarýný belirtir
ALL :Bir kümedeki tüm deðerlendirir ve bir eþitlik veya eþitsizlikle kullanýlýr. Where Ucret>=ALL(10000,20000)
ANY : Bir kümeden elde edilen deðerlerin her hangi biriyse seçime dahil olunur.
[NOT] EXISTS :Alt sorgu kavramýyla kullanýlýr.
[NOT] LIKE :Benzerlik iþlemcisi Where isim Like 'A%' �smi 'A' ile baþlayanlar
Mantýksal ( ) ,AND ,OR , NOT
String birleþtirme ||

 

Güncellenebilen Sorgular

   SQL linkleri hem tekli hem de çoklu tablolarýn güncelleþtirilebilir sorgularý için geniþletilmiþ destek sunar. Ã�u kýsýtlamalar güncellemelere etki eder.
• Link yapýlan alanlar güncellenemez
• Index anahtarlamasý hataya yol açar.

Aktif Sorgulardaki Sýnýrlamalar
Tekli tablo sorgularý veya görünümleri (güncellenebilir olanlar) þunlarý saðlar:
• Join Union,Intersect ,Minus iþlemleri yoktur.
• Distinct anahtar kelimesi Select' te yoktur.
• Select cümleciðindeki her þey basit Sütun referansý veya hesaplanmýþ alandýr , Toplam fonksiyonlarýna izin verilmez
• From cümleciðinde referans edilen tablo hem güncellenebilir taban tablosu veya güncellenebilir görünüme sahiptir.
• Group By ve Having cümleciði yoktur.
• Alt sorgular yoktur, alt iliþkili sorgular yoktur.
• Herhangi bir Order By cümleciði Index Ek kýsýtlamalar alanlara veya kursor metotlarýna uygulanabilir.

Tablo Birleþtirme (JOIN) iþlemi

Sorgulanan veriler eðer birden fazla tabloda yer alýyorsa Join iþlemi yapýlýr. Join iþlemi yapýlabilmesi için iki tabloda da ortak alanlar olmalýdýr.
Örneðin
OGRENCI SINAV
NO AD SOYAD NOTLAR VIZE1 VIZE2 FINAL
1 ISMAIL ARSLAN 1 90 100 100
2 ARZU ARSLAN 4 85 90 95
3 ISRAFIL ARSLAN 3 92 80 90

Çizelge 1 Birleþtirilecek iki tablo
Select No,Ad,Soyad,Fýnal
From Ogrenci, Sinav
Where No=Notlar and no<'4'

Aktif Join (Baðlantýlar) Üzerindeki Kýsýtlamalar

Aktif baðlantýlar kursorlere baðlýdýrlar ve þuralarda kullanýlabilirler.
• Bütün baðlantýlar soldan saða dýþ baðlantýlardýr
• Bütün baðlantýlar Indexlerle desteklenirler.(Paradox veDbase için)
• Dýþ ýsmarlama tanýmlanmaz
• Her tablo(Join deki) taban tablodur.
• Sorgu tekli tablo güncelleþtirmesini engelleyecek hiçbir elemente sahip deðildir.

 

Sabitler (Constraints)

Herhangi bir güncellenebilir sorguyu çalýþtýrmadan önce Query durum özelliðinin StmtConstarined 'ini true ayarlayarak bir tabloyu sabitleyebilirsiniz. Kayýt ekleme veya düzeltme iþlemi yeni kaydýn kaybolmasýna neden olduðu durumlarda bir hata oluþacaktýr.

Hesaplanmýþ Alanlar

Güncellenebilen sorgular için bir ek alan sonuç alaný olarak tanýmlanabilir. Bunlar hem read-only hem hesaplanýþ alan olurlar. BDE fonksiyonundan DbiPutField çaðrýsý belirtilen alanýn yeniden hesaplanmasýna neden olur.

Bde Fonksiyon Çaðrýlarý (Sonuç Sorgularý Üzerinde)

Eðer bir sorgu kursor döndürürse o kursor BDE fonksiyonu olan DbiOpenTable 'dan dönen düþük seviyedeki yetenekleri tam olarak destekler.
Böylece filtreler ve alan haritalarý ileri sonuç kümesi temizlemelerine uygulanmak için kullanýlabilir. Açýk tablodaki kursörlerin tersine DbiAddindex ve DbiSwitchtoIndex isimleri uygulanamamaktadýr.

Veri Tanýmlama

Local SQL veri Tanýmlama dilini oluþturma,deðiþtirme ,tablolarý silme indeksleri oluþturmak ve sýralamak hususlarýný destekler. Görünümler desteklenir.

Local SQL DDL ifadelerindeki deðerler için deðiþkenlerin alt durumlarýna izin vermez.
Aþaðýdaki DDL durumlarý desteklenmektedir.
   • CREATE TABLE Tablo oluþturma
   • ALTER TABLE Tablo düzeltme
   • DROP TABLE Tablo sime
   • CREATE INDEX Index oluþturma
   • DROP INDEX Index silme
   • CREATE VIEW Görünüm oluþturma
  

B1. Create Tables (Tablo Oluþturma)

Create Table aþaðýdaki sýnýrlamalar olmak üzere kullanýlýr:
  
   • Domain 'e dayanan sütun tanýmlamalarý desteklenmez
   • Sabitler Paradox için PRIMARY KEY ile sýnýrlanmýþtýr.
   • Dbase de sabitler desteklenmez

Örneðin aþaðýdaki ifade Paradox ta Primary Key 'in soyad ve ad sütunlarý üzerinde sabitlenmiþ bir veri tabaný tablosu oluþturur.
Create Table "ISCI.DB"
(
Soyad char (15),
Ad char (15),
Maas numeric(10,2),
Bölüm smallint,
Primary Key (soyad,ad)
)
Aþaðýdaki örnek yukarýdakinin Dbase için yazýlmýþ olup Primary Key atlanmýþ halidir.
Create Table "ISCI.DBF"
(
Soyad char (15),
Ad char (15),
Maas numeric(10,2),
Bölüm smallint,
)

B2. Paradox ve Dbase Tablosu Oluþturma

Local SQL 'i kullanarak Paradox veya Dbase tablosu oluþturabilirsiniz. Bunu ismi verirken uzantýsýný belirterek yapabilirsiniz.
".DB" Paradox için
".DBF" Dbase için

Eðer yerel tablo isminin uzantýsýný yazmazsanýz bu tablonun uzantýsý BDE Configuration Utility de Sistem sayfasýnda Varsayýlan sürücü ayarýndaki tür olacaktýr.
 
B3. Alter Table (Tablo Düzeltme)

   Local SQL aþaðýdaki Ansi-Standard Alter Table alt kullaným deyimlerini desteklemektedir. Tabloyu deðiþtirirken yeni sütunlar ekleyebilirsiniz.
Sütun ekleme ALTER TABLE tablo_ismi ADD sütün_ismi veri_tipi [,ADD sütun ismi veri tipi ...]

Örneðin aþaðýdaki ifade Dbase tablosuna 1 sütun ekler
ALTER TABLE "Ogrenci.DBF" ADD ortalama smallint

Sütun silme ALTER TABLE tablo_ismi DROP sütün_ismi [,DROP sütun ismi ...]

Aþaðýdaki ifade tablodan iki sütün siler
ALTER TABLE "Ogrenci.Dbf" DROP soyad, DROP ad

ADD ve DROP iþlemleri tek ifadede birlikte kullanýlabilir. Örneðin aþaðýdaki ifade iki sütun siler ,bir sütun ekler:
ALTER TABLE "Market.DB" DROP kdv,DROP topkdv,ADD topalýs integer

NOT : Query1.Open dedikten sonra SQL 'i çalýþtýrýrsak EnoResultSet hatasý verir .
NOT : Mevcut bir alaný eklersek veya olmayan bir alaný kaldýrmaya çalýþýrsak EDBerror hatasý alýrýz.

B4. Drop Table (Tablo Silme)

Bu komut Paradox veya Dbase tablosunu siler .
Örneðin DROP TABLE "ISCI.DB"
Bu iþlem tabloyu tamamen siler.

NOT : Query1.Open dedikten sonra SQL 'i çalýþtýrýrsak EnoResultSet hatasý verir .

B5. Create Index (Index Oluþturma )

Create Index kullanýcýlara aþaðýdaki formatý kullanarak tablolara index oluþturmayý saðlar.
Create Index index_adý ON tablo_adý (sütun [,sütun...])
Create Index dbase tablolarý için index oluþturmanýn tek yoludur.

Aþaðýdaki ifade Dbase dosyasý için index oluþturur.
Create Index namex ON "Depo.Dbf" (malz_adi)

Paradox kullanýcýlarý Create Index ile ikincil indexler oluþturur. �lk index olan Primary dosyalarý Primary Key belirterek tablo oluþtururken Create Table ile birlikte yazýlarak oluþturulur.

B6. Drop Index (Index Silme)

Local SQL Ansi -Standard Drop Index ifadesi ile oluþturulmuþ indexi silmenize izin verir. Bu Dbase ve Paradox dosyalarýný destekler.
DROP INDEX tablo ismi.index_ismi |PRIMARY

Primary anahtar kelimesi Paradox primary indexleri silmek için kullanýlýr. Örneðin aþaðýdaki ifade ISCI.DB deki ana primary index 'i silmek için kulllanýlýr.
Drop Index "ISCI.DB".Primary

DBase index dosyalarýný veya ikincil Paradox indexlerini silmek için index ismini yazmanýz gerekiyor.
Drop Index "ISCI.DB".Namex

NOT : Eðer tablonuzun indexi yoksa EdbEngineError index does'nt exist mesajý verir.

B7. Create View

Görüntü Select ifadesinden bir görsel ifade oluþturur. �htiyacýnýz olan bu veriyi bu hareketli ýzgara veya pencereyle tablo üzerinde görebilir. Bunu yaparken de teknik iþlemler gözükmez. Karýþýk beceri gerektiren Select cümleciði yazmaktansa kullanýcý bir görünüm seçer.

Create View bir veri görünümü seçer ki bu veri tabanýnda ki bir veya daha fazla tablodan oluþur. Geri döndürülecek (veya görüntülenecek) satýrlar kaynak tablodaki sütun listelerinden Select ifadesiyle seçilenlerce belirlenecektir. Select proje ,birleþtirme iþlemlerini eðer bunlar tabloysa yapýlabilir.

Create View kullanýcýlara aþaðýdaki biçimi kullanarak tablolar üzerinde görünümler oluþturmalarýna izin verir.
Create View görünüm_adý [sütun_adý [,sütun_adý]...]

Create View ClientDataRepository (CDR) ile birleþiyor.
CDR görünümü tanýmlayan Select cümleciðini içerir. "WITH CHECK OPTION" sabit görünümler oluþturmak için desteklenir. Görünümlerin görünümü de desteklenir. Yine de Basamakla/Yerel (cascade/local) görünüm özelliði desteklenmez. Çünkü tüm güncellenebilen görünümler sabitleri basamaklar.

 

DDL Örnekleri

a) Drop Table ( Tablo Silme)

Eðer tablo ismi , karakter periyodu içeriyorsa, ismi çift týrnak içinde gösteriniz.
Drop Table "C:\Data\Customer.Db"
Eðer tablo ismi , karakter periyodu içermiyorsa, ismi çift týrnak içinde göstermeyin. Drop table clients

NOT: Query1.Open yazýlmamýþ olmasý gerekiyor.

b) CREATE INDEX
 
Create Index Insoyad On Tez9[Soyad]
Create Index Parca On Parcalar (Part_No)
Create Index Pers_maas On personel(brüt)

Paradox : Paradox birincil indexleri yalnýzca tablo oluþturulurken oluþturulabilir. �kincil indexler büyük harf duyarsýz korunduðunda mümkünse oluþturulur.

Dbase : Dbase indexleri belirtildiði gibi oluþturulur. Index ismi tag ismidir

c) DROP INDEX

Index silerken Tablo_ Ismi.Index_ Ismi þeklinde bir yazýlým kullanýrýz.
Drop index.part_no
Drop index.primary
Drop tez9.insoyad

DML ( Data Manipulation) Örnekleri

Aþaðýdaki cümlecikler :
Select From, Where ,Order By, Group by ve Having
Aþaðýdaki toplamlar
SUM , AVG , MIN , MAX , COUNT ve
Aþaðýdaki operatörler
, , / , =, <> , is NULL
UPDATE , INSERT , DELETE tarafýndan desteklenen operatör ve cümleciklerdir.
Aþaðýdaki örnekler standart veri tabanlarýyla kullanýlan DML ifadelerine birer örnektir.

1. Örnek
UPDATE
Update Esya
Set sehir=' Erzurum'
Where esya.sehir='Aydýn'
Sehir adý 'Aydýn' olan kayýtlarýn sehir adý alanlarýný 'Erzurum' ile deðiþtirir.

2. Örnek
INSERT
Insert into Esya(parca_no,sehir)
Values ('aa090','Ankara')
Parca ve Sehir alanlarýna bu deðerleri ekler

3. Örnek
DELETE
Delete From Esya
Where parca_no='aa090'
Parca_nosu 'aa090' olan kayýtlarý siler

4. Örnek
Birleþtirmek için SELECT
Aþaðýdaki örnek SELECT ifadesinin nasýl JOIN olarak kullanýldýðýný gösteriyor
Select Distinct P.parca_no, P.miktar, E.sehir
From Parca P ,Esya E
Where p.parca_no=E.parca_no
And P.miktar>20
Order by P.miktar, E.sehir, P.parca_no

Birleþtirme amacýyla kullanýlan bir SELECT ifadesi WHERE cümleciðini içermelidir ki en azýndan bir alanýn her iki tabloda da eþit olduðunu kontrol edebilsin.

5. Örnek Alt Seçimler
Select P.parca_no from Parca P
Where P.miktar In
( Select I.miktar from Ithalat I
Where I.parca_no='aa090')

Parca.Db 'deki miktar alaný ithalattaki parca_nosu aa93 olan kayýtlardaki miktarlarýn birine eþit olan parca.dbf deki kayýtlarýn parca_no' larýný alýr.

6. Örnek Group By
Select parca_no , Sum (miktar) as PQTY
From Parca
Group by parca_no

NOT : Select cümleciklerindeki Toplam alanlarý eðer hesaplanan alan kullanýldýysa Group By cümleciði kullanýlmalýdýr.

7. Örnek Order By
Aþaðýdaki örnek azalan tipteki cümlecikte kullanýlan Order By 'a bir örnektir.
Select Distinct musteri_no
From c:\data\musteri
Order by musteri_no Descending
NOT : Ascending= artan Descending = azalan

BÖLÜM 3
3.1 TQUERY NESNES�

   Tquery Nedir : SQL ifadelerine dayanan dataset 'leri iþleyen bir Delpi nesnesidir. Veri tabanýna SQL ifadeleriyle ulaþmak için Tquery kullanýrýz . Query öðeleri Sybase, SQL Server, Oracle, Informix, DB2, InterBase, Mysql gibi uzaktan kontrollü serverlarda , Paradox, dBASE, Access, FoxPro gibi Interbaselerde , ve ODBC türü veri tabanlarýyla kullanýlýr.
Avantajlarý :

• Ayný anda birden fazla tabloya eriþme (Join Ã�þlemi)
• Tüm satýr ve sütünü çaðýrmaktansa istenen satýr ve sütunlara ulaþma.

NOT: Tquery nesnesinin ölçülebilir veri tabaný uygulamalarýnda özel bir önemi vardýr. Eðer yerel veri tabanlarýyla yapýlan uygulamalarý daha sonra uzaktan kontrollü server uygulamalarýna dönüþtürmek gibi bir olasýlýk varsa Tquery öðesi bu geçiþi kolaylaþtýrýr.

3.2 TQUERY'nin Hiyerarþik Yapýsý

TObject
   TPersistent
     TComponent
       TDataSet
         TBDEDataSet
           TDBDataSet
             TQuery
 

TQuery' den ile Gelen özellikler
Constrained
DataSource
Local
ParamCount
Params
Prepared
RequestLive
RowsAffected
SQL
SQLBinary
StmtHandle
Text
UniDirectional

TDBDataSet' den Kalýtýmsal Gelen Özellikler
Database
DatabaseName
DBHandle
DBLocale
DBSession
Provider
SessionName
UpdateMode

TBDEDataSet' den Kalýtýmsal Gelen Özellikler
CacheBlobs
CachedUpdates
CanModify
ExpIndex
Filter
Filtered
FilterOptions
Handle
KeySize
Locale
RecNo
RecordCount
RecordSize
UpdateObject
UpdateRecordTypes
UpdatesPending

TDataSet' den Kalýtýmsal Gelen Özellikler
Active
AutoCalcFields
Bof
Bookmark
Constraints
DefaultFields
Designer
EOF
FieldCount
FieldDefs
Fields
FieldValues
Found
Modified
Name
State

TComponent' dan Kalýtýmsal Gelen Özellikler
ComObject
ComponentCount
ComponentIndex
Components
ComponentState
ComponentStyle
DesignInfo
Owner
Tag
VCLComObject

3.3- TQUERY NESNES�N�N ÖZELL�KLER�

1) CONSTRAINED (KISITLAMA)

   Select ifadeleriyle üretilen sonuç kümesine uymayan güncellemelere veya eklemelere izin verilip verilmeyeceðini ve konulan sýnýrlamalarýn aktif olup olamayacaðýný belirler.
Property Constrained: Boolean;

   Bu özelliði kullanarak SQL de Paradox veya Dbase tablolarý için yazýlmýþ sonuç kümesine aykýrý bir veri girildiðinde buradaki sýnýrlamalarýn geçerli olup olmayacaðý belirlenir. False ise sýnýrlamalar göz ardý edilir. True ise eðer deðiþtirme veya ekleme iþlemlerindeki veriler sýnýrlara uymuyorsa bu giriþlere izin verilmez.
Select * From Customers Where (Custno > 1400 And Custno < 1500)

TCHECKCONSTRAINT

   Bir alan öðesi için yazýlan sýnýrlamalarýn toplamýný içerir. Alan öðeleri geçerli veri deðerlerini tanýmlayan kontrol koþullarýný destekler. Bu nesne verilen alana etki eden kontrol koþullarýnýn toplamýný saklamaktadýr

2) DATASOURCE

   Aktif alan deðerlerini veri tabanýndan alarak SQL ifadesinde kullanmayý saðlayan DataSource öðesini belirler.
Property DataSource: TDataSource;

   Datasource baþka bir dataseti iþaret etmelidir. Bir query öðesini göstermemelidir. Datasource' ta belirtilen dataset oluþturulmalý,çalýþtýrýlmalý ve parametre baðlanmadan önce açýlmalýdýr. Parametreler Query' nin Prepare metoduyla çalýþtýrýlýrlar.

�pucu : DataSource' u özellikle linklerde master-detail iliþkisinde kullanýn. Ayný zamanda Params setinde olmayan parametreleri baðlamayý garantilemek için veya Parambyname metodunu çaðýrmak için kullanýlýr.

Eðer SQL cümlesi parametre içermezse veya parametreler Params özelliðini veya ParambyName olayýný kullanýyorsalar bunu kullanmanýza gerek yok.

3) -R- LOCAL

   Bir Querynin uzak eriþimli servarlardakl SQL tablolarýndan daha çok bir veya daha fazla Paradox veya dBase tablosunu mu tercih ettiðini belirtir.
Property Local :Boolean;

   Bir sorgu uzak serverdaki SQL tablosuna deðilde bir veya daha fazla Paradox veya Dbase tablosuna eriþiyorsa ( SQL tablosu yerine ) bu özellik true olur. Yoksa Local False 'tur. Local bir uygulama sorgunun Prepare metodunu sorguyu çalýþtýrmadan önce otomatikman ayarlar.

   Bazý sorgu öðe setleri (constrained gibi) Paradox veya Dbase tablolarý için çok anlamlýdýr. Diðerleri SQL serverlarýn uzaktan kontrolünde anlamlýdýr. Local bize ulaþýlan veri tabanýnýn tipine dayanarak code'da mantýksal ayrýmlar (branþlar) için yararlý bilgiler verir. Ayný zamanda BDE' nin bir sorguyu kendi Local Query motorunu kullanarak mý yoksa SQL ifadelerini doðrudan uzaktan kontrollü server 'a geçerek mi bir sorguyu parsellediði belirlenebilir.

4) PARAMCHECK

   SQL özelliði çalýþma anýnda deðiþtirildiðinde parametre listesinin (bir sorgu için) tekrar üretilip üretilmediðini belirler.
property ParamCheck: Boolean;

   Varsayýlaný true dur. Ve bu params özelliðinin çalýþma esnasýnda otomatik olarak yeniden üretileceðini belirler. Paramcheck true olduðunda aktif SQL ifadesi doðru parametre numarasýnýn üretileceðini garantilemiþ olur.

   Bu özellik parametre kullanan veri tanýmlama ifadeleri için çok yararlýdýr. Örneðin interbase store procedure için sorgu öðesi kullanýrken. Parametresiz sorgu kullanan uygulamalar Paramcheck özelliðini False ayarlayabilir ama diðer durumlarda bu özellik true olmalýdýr.

5) -R- PARAMCOUNT
   Query için aktif parametre sayýsýný belirtir
Property Paramcount :Word;

   Paramcheck özelliði true ise Paramcount daima Query için SQL ifadesindeki gerçek parametre sayýsýna uyar.Bir uygulama Params özeliðine parametre ekleyebilir veya parametre silebilir. Bu tür deðiþiklikler Paramcount özelliðine otomatik olarak yansýr.

6) PARAMS

   Sorgunun SQL ifadesi için parametre bilgisini saklar.
Property Params[Index:Word] Tparams

   Çalýþma anýnda Params'a parametre isimlerini deðerlerini ve veri tiplerini dinamik olarak görmek ve ayarlamak için ulaþýr. Params 0 tabanlý bir parametre kayýt dizisidir. Index ulaþýlacak dizi elemanýný belirtir.

NOT: Her parametrenin ismi bilindiðinde parametre deðerlerini ayarlamanýn ve çaðýrmanýn daha kolay bir yolu ParambyName kullanmaktýr. Fakat Parambyname ile parametrenin ismini ve tipini deðiþtiremeyiz.

Select ifadelerinde kullanýlan parametre boþ (NULL) olamaz Fakat bunlar Update ve Insert ifadelerinde Null olabilir.

TQuery Params girisi

Örnek1:
Query1.Prepare;
Query1.Params[0]:='Argentina';
Query1.ExecSql;

Örnek2:
Query1.Params[0].Asstring:=(sender as Tedit).Text;
Query1.ExecSql;

7) PREPARED

   Bir sorgunun çalýþtýrýlmak için hazýrlanýp hazýrlanmadýðýný belirler.
property Prepared: Boolean;

   Eðer true ise Query hazýrlanmýþtýr. False ise hazýrlanmamýþtýr. Bir sorgunun çalýþtýrýlmadan önce hazýrlanmasý gerekiyorsa ve bu daha önce hazýrlanýrsa çalýþtýrma performansý artar.(özellikle bu ayný parametre deðerlerini alarak birden fazla çalýþtýrýlan bir parametreli sorgu ise) .

if not Query1.Prepared then
begin
   Query1.Close;
   Query1.Prepare;
   Query1.Open
end;

NOT : Bir uygulama aktif Prepared ayarlarýný sorguyu hazýrlamak veya hazýrlamamak için deðiþtirebilir. Eðer Prepare true ise bunu False yapmak Unprepare metodunu sorguyu hazýrlamamasý için çaðýrmak demektir. Prepared false ise bunu true ayarlamak sorguyu hazýrlamak için Prepare metodunu çaðýrmak demektir. Prepared False ise bunu true ayarlamak sorguyu hazýrlamak için Prepare metodunu çaðýrmak demektir. Genelde Prepare ve Unprepare 'ý direkt olarak çaðýrmak daha iyi bir programlama tekniðidir.

8) REQUESTLIVE

   Sorgu çalýþtýðýnda uygulamanýn BDE' den canlý sonuç seti bekleyip beklemeyeceðini belirler.
Property Requestlýve :Boolean;

   Requestlive 'i BDE nin uygulama için sonuç seti üretmeyi deneyip denemeyeceðini belirlemek için ayarlayýn. Varsayýlan deðeri False'dir ve bu Query read-only sonuç seti döndürür.

   Requestlive 'ý true olarak ayarlamak BDE' den canlý sonuç setinin döndürüleceðini garantilemez. Yalnýzca BDE 'nin bu seti döndürmek için çalýþacaðýný garantiler .BDE yalnýzca Select yazýlýmý canlý sonuç seti için gerekli ifadelere sahip olduðunda canlý sonuç seti döndürür.

   Eðer Requestlive true ise fakat yazýlým gereklere uygun deðilse BDE read-only sonuç setini Paradox veya Dbase için döndürür veya uzaktan kontrollü serverlar için hata koduna döndürür.

9) -R- ROWSAFFECTED

   Son query iþlemince kaç satýrýn güncellendiðini veya silindiðini belirler.
Property Rowsaffected :Integer;

   Eðer RowsAffected -1 ise sorgu hiçbir satýra etki etmemiþtir.
Örneðin Label1.Caption:=Inttostr(Query1.RowsAffected)

10) SQL

   Sorguda çalýþtýrýlacak SQL ifadesini saklar.
Property SQL:Tstrings

   SQL 'i bir sorgu öðesi olan Execsql veya Open metotlarý çaðrýldýðýnda çalýþmak üzere SQL ifadesi oluþturmak için kullanýrýz. Dizayn aþamasýnda Object Inspector' daki string list editöre baþvurarak SQL özelliði düzenlenebilir.

NOT : Delphi Client/server geliþtiricileri ayný zamanda SQL cümleciði yazmak için Visual Query Builder da kullanýrlar. SQL özelliði þunlara ulaþmak için kullanýlýr.

     • Local SQL 'ý kullanarak Paradox veya Dbase tablolarýna eriþmek .Ã�zin verilen yazým þekli Ansi-Standard SQL 'de olduðu gibidir ve Select Insert,Update,Delete ifadelerini içerir.

     • Local interbase serverlarýndaki veri tabanlarýna , SQL -92 standardýný ve özel interbase uzantýlarýný SQL yazýlýmý için kullanýr. Bunun yazým kuralý ve sýnýrý için       Interbase Language Referenca bakabilirsiniz.

     • SQL link sürücüleri yaklaþýmýný (yöntemini) kullanarak uzaktan eriþimli veri tabaný serverlardaki veri tabanlarýna SQL yazýlýmý ve sýnýrlarý için server dökümantasyonuna bakýnýz.

   SQL için hazýrlanan SQL ifadeleri yeniden yerleþtirilebilen parametreleri içerebilir. Parametreler params özelliðinde oluþturulur ve saklanýr.
Çalýþma esnasýnda SQL ifadesi yazmýþ olmak için ;

   1) Query çalýþýyorsa kapatmak için CLOSE yöntemini çaðýrýn.
   2) SQL özelliðini temizlemek için CLEAR
   3) Yeni bir sql ifadesi eklemek için ADD veya SQL özelliðinde script dosyasýna bir dosya atamak için LOADFROMFILE yöntemini kullanýn.
   4) Eðer kullanýyorsa parametreleri ayarlamak için ParamByName kullanýn
   5) Sorguyu çalýþtýrmaya hazýrlamak için PREPARE kullanýn
   6) Sorguyu çalýþtýrmak için EXECSQL veya OPEN kulanýn.

NOT : SQL ifadesi ayný anda bir SQL ifadesi taþýyabilir. Genelde bir server destekleyene kadar çoklu (batch) ifadelere izin verilmez.

 

11) SQL BINARY

   SQL sorgu ifadesini veya sonuç setini temsil eden ikilik veri akýþýný gösterir.
Property SQLBinary: PChar;

NOT : SQL Binary' yi direk kullanmayýn .Bu BDE ' ye direk iletiþim eriþimi için dahili olarak kullanýlýr. Bu SQL özelliðinin çalýþtýrdýðý SQL ifadesini görmek ve ayarlamak için SQL kullanýn.

12) -R- STMTHANDLE

   Sorgu için BDE ifadesini tutar.
Property StmtHandle: HDBIStmt;

   Bunu eðer bir uygulama BDE' yi direk çaðýrýyorsa kullanýn.(Tquery metotlarýný es geçin). Bazý BDE API uygulamalarý durum yöneticisine parametre olarak ihtiyaç duyarlar. Bunun dýþýndaki bütün durumlarda bu özelliðe ihtiyaç yoktur.

13) -R- TEXT

   BDE 'ye geçen gerçek SQL sorgu metnini gösterir.
Property Text: PChar;

   Read-only bir özelliðe sahiptir ve BDE 'ye geçen gerçek SQL query metnini araþtýrmak için kullanýlýr. Parametreli sorgular için ,parametrelerle ? sembolü kullanýlan metindir.

Genelde bu özelliði kullanmaya gerek yoktur. Sorgudaki SQL ifadesini deðiþtirmek veya ulaþmak için SQL özelliðini kullanýn. Parametreler için Params özelliðini kullanýn.

14) UNIDIRECTIONAL

   BDE iki yönlü kursörlerinin sorgunun sonuç seti için uygun olup olmadýðýný belirler.
property UniDirectional: Boolean;

BDE kursörünün sonuç setinde ileri veya geri gidip gitmeyeceðini ayarlayabilirsiniz. Varsayýlan deðeri False dir.

NOT :Genelde SQL kursörler unidirectional dýr. Sadece veri yapýsýnda ileri gidebilirler. Yine de BDE buna izin vermektedir.

Eðer bir uygulama sonuç setinde iki yönlü kayýtlara ulaþma gereði duymuyorsa bunu true olarak ayarlayýn. True olduðunda uygulama daha az hafýzaya ihtiyaç duyar ve hýz artar. TDBDATASET 'DEN GELEN ÖZELL�KLER

15) -R- DATABASE
   Bir veya daha fazla tabloyu temsil eden veri tabaný öðesini tanýmlar.
property Database: TDatabase;

   Tablo ile iliþkili veri tabaný öðesinin özelliklerine ,olaylarýna ve metotlarýna ulaþmak için database' i kullanýn. Read-only bir özelliktir ve DatabaseName özelliði ile belirtilen veri tabaný açýldýðýnda otomatik olarak ayarlanýr.

with Table1.Database do
begin
   StartTransAction;
   {Bazý kayýtlarý Table1 ile kaydeder}
   Commit;
end;

16) DATABASENAME

   Dataset ile iliþkilendirilecek veri tabanýnýn ismini belirtir.
property DatabaseName: string;

DatabaseName uygulamada kullanýlan Database (veri tabaný) öðesinin ismiyle ayný olmalýdýr.

NOT : DatabaseName 'i veri tabaný bu öðe ile iliþkili olduðunda (aktif bir tablo olduðunda, baðlantý kuruluyken) ayarlamaya kalkarsanýz hata oluþur.

�PUCU : Dizayn esnasýnda Tdatabase öðesini çift týklayarak Database editörü çaðýrýn ve DatabaseName özelliðini ayarlayýn.

DatabaseName özelliðini deðiþtirirken tüm baðlantýlý tablolar kapalý olmalýdýr.
  

Table1.Active := False;
 try
   { Ilk önce alias kullanmaya çalýþýyoruz }
   Table1.DatabaseName := 'Delphi_Demos';
   Table1.Active := True;
 except on EDatabaseError do
   { Eðer hata oluþursa sürücü ve dizin belirtiyoruz }
   Table1.DatabaseName := 'c:\delphi\demos\database';
   Table1.Active := True;
end;
 

17) -R- DBHANDLE

   BDE veri tabaný yönetimini tablo için belirler

Type
HDBISES:longint;
Property Dbhandle: HDBISES;

   Dbhandle sadece database ve dataset metotlarýný atlayarak direkt BDE API' lerine yazma yapýlan uygulamalarda yararlýdýr. Birçok BDE fonksiyon çaðrýsý yönetim parametresine ihtiyaç duyar. Oturum aktif edildiðinde Dbhandle' a bir baþlangýç deðeri atanýr.

NOT: Bu özelliði BDE fonksiyonel olarak standart Delphi öðelerince kullanýlamayacak duruma gelene kadar kullanmayýn.

18) -R- DBLOCALE
   BDE dil sürücüsünü tablo öðesi için ayarlar.
Type
Tlocale : Pointer
Property Dblocale : Tlocale

   Dblocale' ý tablonun iliþkilendirildiði veri tabaný öðesince kullanýlan BDE dil sürücüsünü belirlemek için kullanýn. BDE ye direk çaðrý yapan uygulamalar Dblocale bilgisini API fonksiyonu parametresi olarak vermek zorunda olabilirler.

NOT: Bunu BDE zorunlu olarak ihtiyaç duymadan kullanmayýn.

19) -R- DBSESSION

   Bu dataset öðesinin iliþki içinde olduðu database oturum öðesini (nesnesini) gösterir.
Property DBSession: TSession

   Veri tabaný oturum nesnesini bununla iliþkili olan tablo öðesiyle birlikte gösterir Varsayýlan olarak database öðesi varsayýlan oturum nesnesiyle iliþkilidir. Oturum otomatik olarak bütün veri tabaný uygulamalarý için oluþturulur.

TSession

   Tsession bir uygulamada bir grup database' in global yönetimini saðlar. Tsession 'ýn üç kullaným þekli vardýr; standart , çoklu Paradox için að dosyalarý ve çoklu iç içe veri tabaný uygulamalarýnda. Delphi otomatik olarak global ulaþýlabilir varsayýlan Tsession nesnesini Oturum olarak bütün veri tabaný uygulamalarý için yapar .Varsayýlan oturum nesnesi standard veri tabaný baðlantýlarýný tutar. Bir uygulama oturumu onun özelliklerine (properties), olaylarýna (event) veya metotlarýna girerek kontrol edilebilir.Farklý network yerleþim birimlerindeki çoklu oturumlara eþ zamanlý olarak eriþmesi gereken veri tabaný uygulamalarýnda kullanýlýr.

20) -R- PROVIDER

   Bu dataset için provider arayüzünü belirler.
Property Provider: IProvider;

   Bu tablo için koruyucu ara biriminý tarif eder. Bu nesne için Provider arabirimini belirlemek amacýyla kontrol edin. Iprovider arabirimi geliþtirmecilerin çoklu uygulamalar   üzerindeki meraklarýdýr. ( Iprovider arabirimi aracýlýðýyla server uygulamalarýnda kullanýcý tablolarýn bu tablo nesnesiyle direk olarak iliþki kurmasýný isteyen geliþtirmeciler)

21) SESSIONNAME
   Bu tablonun ilþkili olduðu oturumun ismini belirler.
Property SessionName: string;

   SessionName otomatik olarak tablo 'nun baðlantýlý olduðu database öðesinin SessionName özelliðinin ismine ayarlanýr. Eðer sessionName boþ ise tablo öðesi otomatikman varsayýlan oturumla iliþkilendirilir.

   Bir tablo öðesini farklý grupla iliþkilendirmek isterseniz SessionName var olan session öðesinin sessionName özelliðiyle ayný olmalýdýr. Ayný zamanda bu session bu tablonun baðlý olduðu database öðesince kullanýlan bir session olmalýdýr.

22) UPDATEMODE

   BDE' nin SQL database'de güncellenmekte olan kayýtlarý nasýl bulacaðýný belirler.
type
TUpdateMode = (upWhereAll, upWhereChanged, upWhereKeyOnly);
property UpdateMode: TUpdateMode;

   UpdateMode'u datasetteki bir kayda konumlanýlacaðýnda kriteri belirtmek için kullanýrýz. UpdateMode aþaðýdaki deðerleri alabilir:
upWhereAll       :Tüm sütunlar kayda konumlanmak için kullanýlýr
upWhereChanged  : Sadece anahtar alanlar ve deðiþen alanlar kayýt bulmak için kullanýlýr
upWhereOnly      adece anahtar alanlar kayýt bulmak için kullanýlýr

 

TBDEDATASET 'DEN GELEN ÖZELL�KLER

23) CACHEBLOBS

     Blob'larýn hafýzada saklanýp saklanmayacaðýný (cache edilmesi) belirler.
property CacheBlobs:Boolean;

   Cacheblobs 'u blob resimler gösteren kayýtlar arasýnda ilerlerken performansý artýrmak için Blob resimlerin hafýzada saklanýp saklanmayacaðýný belirtmek için kullanýn. Eðer bir uygulama kayýtlarla iliþkili Blob'larý göstermeye ihtiyaç duymuyorsa Cacheblobs' u False yapýn ki sistem kaynaklarýný daha optimum kullanmýþ olsun.

24) CACHEDUPDATES
   Cached güncellemelerin (bir tablo ) için kullanýma hazýr olup olmadýðýný belirler.
property CachedUpdates:Boolean;

   Eðer CachedUpdates true ise Cached deðiþikliði yapýlabilir yoksa yapýlamaz. CachedUpdates enable olduðunda (bir tablonun güncellenmesi ; tablonun kaydedilmesi yeni kayýt ekleme,silme,düzeltme) direkt olarak veri tabanýndaki tablolara yazýlmak yerine ana bellekte tutulur. Deðiþiklikler tamamlandýðýnda bir uygulama Cached olan deðiþiklikleri veri tabanýna kaydeder.

   Cached güncellemesi kullanýcý uygulamalý bir server veri tabanýyla çalýþýrken çok yararlý olur.
Bu özelliði aktif etmenin yararlarý þunlardýr.

• Daha az iþ ve daha kýsa iþ zamaný
• Network trafiðini minimize etmek

Potansiyel olabilecek zararlarý þunlardýr.

• Kullanýcýlar verinin yerel kopyasýný düzeltirken ,baþka uygulamalar server üzerindeki gerçek veriye eriþebilir ve bunu deðiþtirebilir.
• Baþka uygulamalar uygulamaca yapýlan deðiþikliklere cache'teki bilgi-ler veri tabanýna uygulanana kadar veri deðiþikliklerine ulaþamazlar.

25) -R- CANMODIFY

   Bir tablo' nun temelinde yatan veri tabanýnýn veriye yazma eriþimine izin verip vermediðini belirtir.
property CanModify:Boolean;

   Veri tabaný baðlantýsý yapýldýðýnda bir tablo genelde yazma eriþimi ister. Canmodify yazma veya korumanýn garantilenmesidir. Eðer true ise veri deðiþtirilebilir ve ana server kütüðüne yazýlabilir. Fakat false ise veri görülebilir ama düzeltilemez

NOT: Eðer canmodify true ise verilen kullanýcý için yazýlan kýsýtlamalar SQL veri tabaný server' ýna yazmayý engeller.

26) -R- EXPINDEX

   Tablo 'in Dbase açýklama indexi kullanýp kullanmadýðýný belirler.
Property Expýndex:Boolean;
Eðer true ise bir açýklama indexi aktif olur.

27) FILTER

   Tablo için aktif filtre ifadesini belirtir.
Property Filtertrýng;

   Tablo için aktif filtreyi belirtir. Filtreleme çalýþtýrýldýðýnda uygulamada filtre ko-þullarýna uyan kayýtlar gösterilir. Örneðin aþaðýdaki filtreleme koþulu Sehir alaný "ERZURUM" VE "ANKARA" olanlarý gösterir.

filter = 'SEHIR="ERZURUM" OR SEHIR="ANKARA"'
Karakter tabanlý kýsmi aramalar için joker karakterini kullanabilirsiniz
Örneðin sehir='a'

NOT : Uygulamalar çalýþma esnasýnda filtreleme durumunu deðiþtirmek için ( kullanýcý giriþine cevap verilirken ) kullanýlýr.

28) FILTERED

   Filtrelemenin aktif olup olmayacaðýný belirler.
Property Filtered :Boolean;

   Filter özelliðini veya OnFilterRecord olay yöneticisini aktif etmek için bu özelliði true ayarlayýn.Filtreleme true iken kullanýcýnýn bir kaydý düzeltmesi demek kaydýn filtrenin test koþuluna uygulanmamasý demektir.Filtre aktif iken bir sonraki kayýt getirildiðinde kayýt gözükmeyecek .Böyle olursa filtre koþuluna göre eriþilen bir sonraki kayýt aktif kayýt olur.

29) FILTEROPTIONS

   Filtrelemenin büyük küçük harf duyarlý olup olmadýðý ile kýsmi karþýlaþtýrmala-ra izin verilip verilmeyeceðini belirler
TFilterOption = (foCaseInsensitive, foNoPartialCompare);
TFilterOptions = set of TFilterOption;
Property FilterOptions: TFilterOptions

   FilterOptions' ý foCaseInsensitive yaparsanýz tüm olasýlýklarý denetlemiþ olursunuz. FilterOptions' ý foNoPartialCompare 'a ayarlarsanýz çoklu durumlar ve alanlar için yazýlan filtre koþullandýrmalarýndan tam bir sonuç elde edersiniz.
Stringlerde kýsmi karþýlaþtýrmayý engellemek için FilterOptions özelliðini foNoPartialCompare 'a ayarlayýn

30) -R- Handle

   Tablo için BDE kursör yönetimini belirtir.
type
HDBICur: Longint;
Property Handle: HDBICur;

   Tdataset metotlarýný atlamak ve BDE ye direkt çaðrý yapmak amacýyla kullanýn. Bir çok BDE fonksiyon çaðrýsý kursör kullaným parametresine ihtiyaç duyar. Tablo açýldýðýnda buna bir baþlangýç deðeri atanýr. Aktif kaydýn pozisyonunu deðiþtiren bir BDE çaðrýsýyla kullanýldýðýnda Resync yi BDE çaðrýsýndan hemen sonra kullanýn.

NOT: Bu fonksiyonu BDE fonksiyonel olarak standart Delphi öðeleri üzerinde etkili olamayana kadar kullanmayýn.

31) -R- DBLOCALE

   BDE Dil sürücüsünü tablo öðesi için ayarlar.
type
TLocale: Pointer;
Property DBLocale: TLocale;

   BDE ye direk baðlantý yapan uygulamalar API fonksiyon parametresi olarak Dblocale bilgisini göndermek zorunda olabilirler.
NOT: Bu fonksiyonu BDE fonksiyonel olarak standart Delphi öðeleri üzerinde etkili olamayana kadar kullanmayýn.

32) FILTEROPTIONS

   Filtrelemenin string veya karakter alanlar üzerinde büyük küçük harf duyarlý olup olmayacaðýný ve kýsmi kýyaslamalarýn kayýtlarý filtrelerken kullanýlmasýna izin verilip verilmeyeceðini belirtir.

type
TFilterOption = (foCaseInsensitive, foNoPartialCompare);
TFilterOptions = set of TFilterOption;
Property FilterOptions: TfilterOptions

   Varsayýlan deðeri boþtur. Karakter alanlardaki filtrelemelerde büyük harf duyarlýlýðý seçerseniz bütün karakterleri elde etme imkanýna kavuþursunuz. Eðer filtrelemeyi birden fazla alan üzerinde yapýyorsanýz veya çoklu durum filtrelemesi kullanýyorsanýz foNoPartialCompare seçeneðini true iþaretleyin

NOT :Kýsmi karþýlaþtýrmaya dayanan filtrelemelerde FoNoPartialCompare ý true yapmaya gerek yoktur.Bunun yerine joker karakterleri kullanýn.

Örneðin
Sehir='A*'
Sehir adý a ile baþlayan kayýtlar.

33) -R- HANDLE

   Tablo için BDE kursör yönetimini kullanmayý belirtir.
type
HDBICur: Longint;
Property Handle: HDBICur;

   Tdataset metotlarýný atlamak ve BDE ye direkt çaðrý yapmak amacýyla kullanýn.Bir çok BDE fonksiyon çaðrýsý kursör kullaným parametresine ihtiyaç duyar. Tablo açýldýðýnda buna bir baþlangýç deðeri atanýr. Aktif kaydýn pozisyonunu deðiþtiren bir BDE çaðrýsýyla kullanýldýðýnda Resync yi BDE çaðrýsýndan hemen sonra kullanýn.

Not :Bu fonksiyonu BDE fonksiyonel olarak standart Delphi öðeleri üzerin-de etkili olamayana kadar kullanmayýn.

34) -R- KEYSIZE

Tablonun aktif indexi için anahtar boyutunu belirler
Property KeySize: Word;
Keysize indexi oluþturan alanlarýn sayýsýna ve tipine göre deðiþir. Byte cinsinden belirtilir.

35) -R- LOCALE

   BDE Dil sürücüsünü tablo öðesi için ayarlar.
type
TLocale: Pointer;
Property DBLocale: TLocale;

   BDE ye direk baðlantý yapan uygulamalar API fonksiyon parametresi olarak Locale bilgisini göndermek zorunda olabilirler.
Dil sürücüsü bilgisi tabloya sahip olan database öðesinin Params özelliðinde-ki bir deðeri de olabilir.

NOT: Bu fonksiyonu BDE fonksiyonel olarak standart Delphi öðeleri üzerinde etkili olamayana kadar kullanmayýn.

36) RECNO

Tablodaki aktif kaydý belirtir.
Property RecNo: Longint;

   RecNo 'yu aktif kaydýn tablodaki numarasýný bulmak için kullanýn. Uygulama-lar bu özelliði bütün kayýtlar arasýnda dolaþmak için kullanýrlar. Böylece tipik kayýtlar arasý dolaþým First ,Last ,Moveby, Next, ve Prior ile yapýlýr.

NOT: Eðer eriþim Paradox tablolarýyla yapýlýyorsa Recno kursörü belirtilen özel bir kayýt numarasýna ayarlanarak o kayýt üzerine konumlanabilir.

 

 

 

37) -R- RECORDCOUNT

   Tabloyla iliþkilendirilmiþ toplam kayýt sayýsýný verir.
Property RecordCount: Longint;

   Uygulamalar bunu kayýtlar arasýnda dolaþmak için kullanabilirler. Böylece tipik kayýtlar arasý dolaþým First ,Last ,Moveby, Next, ve Prior ile yapýlýr.

NOT : Bunu dikkatli kullanýn çünkü kayýt saymak pahalý bir iþlem olabilir .(Özeklikle geniþ sonuç kümeleri döndüren SQL sorgularý için ) Genelde bir uygulama bunu yalnýz Dbase ve Paradox ile kullanmalýdýr.

Kayýtlar arasýnda dolaþmayý ve dolaþtýkça progressbar'ý deðiþtirme iþlemini gerçekleþtiren bir örnek aþaðýda verilmiþtir.

procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
   var
     i: integer;
begin
   with ProgressBar1 do
   begin
     Min := 0;
     Max := Table1.RecordCount;
     Table1.First;
     for i := Min to Max do
     begin
       Position := i;
       Table1.Next;
     end;
   end;
end;

38) RECORDSIZE

   Tablo' daki bir kaydýn boyutunu belirtir.
Property RecordSize: Word;

   Recordsize 'ý Delphi bufferýnýn tablodaki bir kaydý tutmak için byte olarak iþgal ettiði yeri bulmak amacýyla kullanýlýr. Tablo açýldýðýnda Open prosedürü DBE' den kayýt tampon bellek bilgisi ister ve gelen bilgiyi RecordSize da saklar. Delphi bu bilgiyi dahili olarak kullanýr. Uygulamalar nadir de olsa bu bilgiye ihtiyaç duyarlarsa kullanýrlar.

   Aktif Query ve tablodaki kayýtsayýsýný, kayýt boyutunu ,anahtar alan boyutunu,aktif kayýt numarasýný gösteren bir kod örneði

procedure TForm1.FormCreate(Sender: TObject);
begin
   Query1.open;
   Label2.caption:=inttostr(query1.recordcount);
   Label4.caption:=inttostr(query1.recno);
   Label6.caption:=ittostr(query1.recordsize);
   Label8.caption:=inttostr(query1.keysize);
end;

39) UPDATEOBJECT

   Cached güncellemeler yapýlabilir olduðunda yalnýzca okunabilen sonuç kümesini güncellemek için kullanýlan güncelleme nesne öðesini belirtir.
type
TDataSetUpdateObject = class(TComponent)
Property UpdateObject: TdataSetUpdateObject

   BDE ,uygulama özellikle read-only bir veri görünümü istemedikçe ,güncellenebilir veya canlý sorgu sonucu ,saðlamaya çalýþýr.

   Bazý durumlarda mesela çoklu tablolar için bir sorgu hazýrlandýðýnda canlý sonuç seti döndürülemez. Bu durumlarda UpdateObject' i güncellemeleri uygulama için transparant olan ayrý transaction olarak güncelleme yapan TUpdateSQL öðesini belirtmek için kullanýrýz.

40) UPDATERECORDTYPES

   Cached güncellemeler aktif olduðunda tablodaki görünen kayýtlarýn tiplerini belirtir.
TUpdateRecordTypes=set of (rtModified, rtInserted, rtDeleted, rtUnmodified);
Property UpdateRecordTypes: TUpdateRecordTypes;

   TupdateRecordTypes aþaðýdaki deðerleri Alabilen bir tiptir.

Deðer               Anlamý
rtModified     deðiþtirilen kayýtlar görünür
rtInserted      eklenen kayýtlar görünür
rtDeleted      silinen kayýtlar görünür
RtUnmodified  deðiþtirilmemiþ kayýtlar görünür

   Varsayýlan deðer olarak bütün bu küme içindeki kayýtlar görünür haldedir .Kayýtlar üzerinde iþlem yapan bir uygulamada silinen kayýtlarýn uzun bir süre sonra bile kurtarýlabilmesi Updaterecordtypes' ýn undelete metodu sayesinde olmaktadýr.

   Bir uygulama ayný zamanda Updaterecordtypes ý kullanarak açýk olan oturumdaki kayýtlar için bir filtreleme görevi yapar (eklenen,silinen,deðiþtirilen,deðiþtirilmeyenleri gösterme þeklinde)

41) -R- UPDATESPENDING

   Cache bellekte uygulanmaya hazýr kayýt olup olmadýðýný belirtir.
Property UpdatesPending: Boolean;

   Bu özelliði, cached updates buffer 'ýn durumunu kontrol etmek için kullanýn. Eðer true ise bu düzeltilen ,eklenen,silinen kayýtlarýn olduðunu ve bunlarýn güncellenecek olduðunu gösterir. Eðer False ise Cache' te hiçbir kayýt yok demektir

TDATASET 'DEN GELEN ÖZELL�KLER

42) ACTIVE

Tablonun açýk olup olmayacaðýný belirler.
Property Active: Boolean;

   Tablonun database ile olan baðlantýsýný ayarlamak için kullanýlýr. Active özelliði False ise tablo kapalý yani veri tabanýndan okuma ve buraya yazma yapýlamaz. Eðer true ise veri tabanýna yazama ve buradan okuma yapýlabilir.
     
       Active' i true yapmak :

• BeforeOpen olay çaðrýsýný yapar.
• Dataset State özelliðini dsBrowse 'a ayarlar.
• Tablo içinde bir kursör ayarlar.
• Eðer tanýmlandýysa AfterOpen olayýný çalýþtýrýr.

Eðer tablo açýkken bir hata oluþursa dataset State dsInactive durumuna ayarlanýr ve kursör kapanýr.

NOT: Bir uygulama veri tabanýnýn özelliklerini deðiþtirmeden önce Active' i False olarak ayarlamalýdýr. Yoksa bu deðiþiklikleri yapamaz. Open metodunu çaðýrmak Active özelliðini true yapar. Close metodunu çaðýrmak Active özelliðini False yapar.

 

43) AUTOCALCFIELDS

   OnCalcFields olayýnýn nezaman tetikleneceðini belirler.
Property AutoCalcFields: Boolean;

   Tablo iþlemi boyunca hesaplanmýþ alanlarýn güncellenmesi için OnCalcFields olayýnýn çalýþtýrýlýp çalýþtýrýlmayacaðýný belirlemek amacýyla kullanýn. Hesaplanmýþ alan deðeri tablodaki bir veya birden fazla alandan etkilenerek bazen de bazý ek iþlemlere tabi kalarak oluþur. OnCalcFields true olduðunda ki varsayýlan budur, þu durumlarda çalýþtýrýlýr

• Tablo açýk olduðunda
• Tablo dsEdit durumunda olduðunda
• Veriden -etkilenen ýzgara (grid) kontrollerinde ki ( Aktiflik bir görsel kontrolden diðerine veya bir sütundan diðerine hareket eder) ve deðiþikliklerin kayda yapýldýðý durumlarda
• Veri tabanýndan bir kayýt çaðrýldýðýnda

   OnCalcFields özelliðininin çaðrýlma sýklýðýný düþürmek için AutoCalcFields özelliðini False yapýn . AutoCalcFields özelliði False olduðu zaman kayýtlarda bir deðiþiklik olduðunda OnCalcFields olayý çaðrýlmayacaktýr. Eðer bir uygulama verinin deðiþtirilmesine izin veriyorsa bu olay sýkça çaðrýlacaktýr. Bu sýklýðý azaltmak için Bu özellik False yapýlýr.

44) -R- BOF

   Kursörün tablo içinde , ilk kaydýn baþýnda olup olmadýðýný belirtir.
Property BOF: Boolean;

   Bof true ise kursör kesinlikle tablonun ilk satýrýndadýr. BOF aþaðýdaki durumlarda true olur :

• Tablo açýlýr,
• Tablo için First metodu çaðrýlýrsa ,
• Tablo için Prior (önceki) metodu çaðrýlýr ve bu iþlem baþarýsýz olursa (çünkü kursör zaten ilk kayýttadýr)
• Boþ bir kayýtta veya dizide SetRange metodu çaðrýlýrsa.

   Diðer tüm durumlarda BOF False 'tur. Bir uygulama yukarýdaki durumlar ve uygulamanýn özelliði direkt test etmesi hariç BOF 'u False kabul etmelidirler.

45) BOOKMARK

   Tablodaki aktif yer imini belirler.
type
TBookmarkStr: string;
Property Bookmark: TBookmarkStr;

   Tablodaki aktif yer imini ayarlamak veya çaðýrmak amacýyla kullanýlýr. Ã�þaretleme sayesinde tablodaki bir yer iþaretlenir ve daha sonra buraya kolayca ulaþýlabilir.

   Bir uygulama aktif kayýtla alakalý iþareti çaðýrmak için Ã�þareti okuyabilir ve bu özelliðe sakanmýþ iþaret deðerini atayarak tablodaki istenen pozisyona konumlanýlabilir.

46) CONSTRAINTS

   Dataset 'e yüklenen veriyi düzenlerken kullanýlmasý gereken kayýt düzeyindeki sýnýrlamalarý belirler.
Property Constraints: TCheckConstraints;

   Constraint' i kayýt seviyesindeki sýnýrlamalarý okumak veya eklemek için kullanýn. Constraints özelliði TCheckConstraint nesnesinin indeksli toplamýndan oluþur. Bu kýsýtlamalar tek bir kayýttaki alanlar arasýndaki iliþki üzerine dayandýrýlarak yapýlýr.

NOT : Bu özellik çift týklatýldýðýnda Editing Query1.Constraints penceresi ekrana gelir. ADD ile ekleme yapabiliriz. Properties' indeki Custom Constraint' e koþullarý yazýn. Error Message ise hata mesajýný belirlemek için kullanýlýr.

47) -R- DEFAULTFIELDS

   Tablonun temel alan öðelerinin tablo açýldýðýnda dinamik olarak üretilip üretilmediðini belirler.
Property DefaultFields Boolean;

   Veri tabanýnýn dinamik alanlar mý yoksa kalýcý alanlar mý kullandýðýný belirler. Eðer DefaultFields True ise tablo dinamik olarak ayrýlan alan öðelerini kullanýr. Eðer False ise tablo kalýcý alan öðelerini kullanýr. Tablo daima dizayn sýrasýnda Fields Editör kullanýlarak kalýcý alan öðeleri bir tabloya atanmadýkça, dinamik alan öðeleri tablo bunu kullanan veri tabaný tablo veya tablolarýnýn yapýsýna dayanarak oluþturur.

48) -R- DESIGNER

   Tablo için table designer' a dizi sonu iþareti koyar.
Property Designer: TDataSetDesigner;

   Fields Editör gibi Tablo Dizaynýrlar da dizayn sýrasýnda programcýya tabloya baðlý alanlarý belirlemesine izin verirler. Tablo nesnelerinin torunlarý tablo dizaynýr' a Designer özelliðini ayarlama ve getirmek için kullanýlan metotlarý tekrar tanýmlamak için kullanýlýrlar. dataset designer düzenlenmek için açýldýðýnda Designer özelliði boþ (nil) ayarlanýr. Dataset designer geliþtirmecilere dizayn aþamasýnda datasete ait olan alanlarý belirleme olanaðý saðlar.

49) -R- EOF

   Kursörün tablonun sonuna konumlanýp konumlanamadýðýný belirtir.
Property EOF: Boolean;

   Eof ( end of file) true ise kursör kesinlikle tablonun sonundadýr. Eof aþaðýdaki durumlarda true olur:

• Boþ bir tablo açýldýðýnda,
• Tablonun Last metodu çaðrýldýðýnda,
• Tablonun Next metodu çaðrýldýðýnda ve bu iþlem baþarýsýz olduðunda
• Boþ bir dizi veya tablo üzerinde SetRange çaðrýldýðýnda ,

   EOF diðer durumlarda False 'tur. Bir uygulama yukarýdaki durumlar ve uygulamanýn özelliði direkt test etmesi hariç EOF 'u False kabul etmeliler. Eðer EOF ve BOF ayný anda true ise tablo veya dizi boþtur.

50) FIELDCOUNT

   Tabloyla iliþkili alan öðelerinin sayýsýný belirtir.
Property FieldCount: Integer;

   Dinamik olarak oluþturulan alanlara sahip tablolar her açýldýðýnda FieldCount sayýsý deðiþebilir. Kalýcý alanlara sahip tablolar için FieldCount tablo her açýldýðýnda ayný deðere sahip olmalýdýr.

51) FIELDDEFS

   Tablo için alan tanýmlama listesini iþaret eder.
property FieldDefs: TFieldDefs;

   Bir uygulama FieldDefs' i tablo için alan tanýmlamalarýný araþtýrmak amacýyla incelerken CreateTable ile yeni bir tablo oluþturmadýkça bu tanýmlamalarý deðiþtirmemelidir. FieldDefs öncelikli olarak Tdataset ve torunlarýnýn diðer özellikleri, metotlarý ve olaylarýnda dahili olarak kullanmak için üretilmiþtir.

Tablodaki alanlara ve bunlarýn deðerlerine eriþmek için Field ve FieldValues özelliklerini ve FieldsByName metodunu kullanýn.

Aþaðýdaki örnek yeni bir tablonun nasýl oluþturulduðunu gösterir

with Table1 do
begin
   Active := False; { Table öðesi aktif olmalýdýr }

   { Ã�lk önce table tipini belirle ve buna bir isim ver}
   DatabaseName := 'DBDEMOS';
   TableType := ttParadox;
   TableName := 'CustInfo';

   { Tablodaki alanlarý tarif et}
   with FieldDefs do
   begin
     Clear;
     Add('Field1', ftInteger, 0, True);
     Add('Field2', ftString, 30, False);
   end;

   { Indexleri tanýmla }
   with IndexDefs do
   begin
     Clear; { Ã�lk indexin ismi yok çünkü bu Paradox primary key dir }
     Add('', 'Field1', [ixPrimary, ixUnique]);
     Add('Fld2Indx', 'Field2', [ixCaseInsensitive]);
   end; { Özellklerini belirlediðimiz tabloyu oluþturalým }
   CreateTable;
end;

52) FIELDS

   Tablodaki tüm alan öðeleri için indeksli bir dizi saðlar.
Property Fields[Index: Integer]: TField ;

   Alan öðelerine index numarasýyla eriþmek için bunu kullanýn. Fields 0 tabanlý bir dizidir. Eðer bu tablodaki alanlar dinamik olarak oluþturuluyorsa alan öðelerinin sýrasý tablodaki sütunlarýn sýrasýna göre deðiþir. Eðer tablo sabit alanlar kullanýyorsa alan öðelerinin sýrasý dizayn zamanýnda Fields Editörce belirlenen sýradadýr.

Alanlara Fields özelliði ile ulaþmak aþaðýdaki uygulamalar için kullanýþlýdýr:
   • Tablodaki bazý veya tüm alanlarda dolaþmak için
   • Çalýþma anýnda yapýlarý bilinmeyen altý çizili tablolar için

   Eðer bir uygulama her alanýn veri tipini biliyorsa bu alanlar Fields özelliðini kullanarak okuma-yazma yapabilir. Örneðin aþaðýdaki satýrlar Bir alanýn deðerini editbox 'ýn Text özelliðine atýyor.
Edit1.Text := CustTable[6].AsString;

Aþaðýdaki ifade ise editbox' tan alana deðer aktarýr.
CustTable.Edit;
CustTable.Fields[6].AsString := Edit1.Text;
CustTable.Post;
NOT : Alan çaðýrma veya alanlara deðer aktarma için tercih edilen metot FieldsByName metodudur veya bunlarýn kalýcý alanlar için yapýlmasýdýr.

53) FIELDVALUES

   Tablodaki aktif kayýttaki tüm alanlardaki deðerlerine eriþmeyi saðlar.
Property FieldValues[const FieldName: string]: Variant;

   Bu özellik tablodaki alanlara deðer yazmak ve buralardan deðer okumak için kullanýlýr. Fieldname yazýlacak veya okunacak alandýr ve tek týrnak içinde yazýlmalýdýr.

   FieldValues deðiþken alýr ve gönderir bu yüzden her türden veri taþýyabilir ve çevirebilir. FieldValues TdataSet için varsayýlan özellik olduðundan bu özelliði referans ederken özellik adýný atlayabilirsiniz.

Örneðin aþaðýdaki iki ifade ayný iþi yapar: editbox ' taki deðeri integer alana aktarýr.
Customers.FieldValues['CustNo'] := Edit1.Text;
Customers['CustNo'] := Edit1.Text;

Aþaðýdaki ifade alandan bir string ifade okur ve editbox 'a atar
Customers.Edit;
Edit1.Text := Customers['Company'];
Customers.Post;

NOT : FieldValues her zaman deðiþkenleri kullandýðý için ,özellikle büyük miktarda veri iþleyen uygulamalarda ,veriye ulaþmak için alanýn doðal formatýný ( AsXXX özelliði) kullanmaktan daha yavaþ bir yol olabilir.

54) -R- FOUND

   Baþka bir kayda dallanma iþleminin baþarýlý olup olmadýðýný belirtir.
Property Found: Boolean;

   Bu özelliði FindFirst, FindLast, FindNext veya, FindPrior metotlarýnýn baþarýlý olup olmadýðýný anlamak için kullanabilirsiniz. Eðer Found true ise iþlem gerçekleþtirildi . False ise baþka bir kayda geçme iþlemi gerçekleþemedi anlamý taþýr.

55) -R- MODIFIED

   Aktif kaydýn deðiþtirilip deðiþtirilmediðini belirtir.
Property Modified: Boolean;

Eðer true ise aktif kayýt deðiþtirilmiþtir.
   NOT: Genelde Modified özelliðini kontrol etmek gereksizdir. Tdataset' in ve bunun torunlarýnýn özellikleri, olaylarý ve metotlarý bunu otomatik olarak kont-rol ederler ve bunun deðerine göre uygun davranýþlarý gösterirler.

56) NAME

Diðer öðelerce referans edilen dataset' in ismini verir.
type
TComponentName: string;
Property Name: TComponentName;

   Name özelliðini dataset'in adýný aktif uygulamadaki amacýný yansýtmak için deðiþtirmede kullanýn. Varsayýlan olarak Delphi, öðenin tipine baðlý olarak öðelere sýrasal numaralar verir table1,table2...) de olduðu gibi. Dataset ismi dizayn sýrasýnda deðiþirse bu ismi ,alan isminin ön eki olarak kullanan alan öðeleri varsa bunlarda yapýlan deðiþiklikten etkilenirler.

 

57) -R- STATE

   Dataset 'in aktif iþletim modunu belirtir.
type
TDataSetState = (dsInactive, dsBrowse, dsEdit, dsInsert, dsSetKey, dsCalcFields,dsFilter, dsNewValue, dsOldValue, dsCurValue);
Property State: TdataSetState;

State tablodaki verinin bulunduðu durumu bildirir. Gösterme, düzenleme, ekleme,filitreleme gibi. Tablonun State özelliði ,uygulama veriyi iþledikçe sürekli deðiþir. Aþaðýdaki liste State in alabileceði tüm deðerleri ve bunlarýn anlamýný belirtir.
 

Deðer                                   Anlamý
dsInactive             Tablo kapalý,yani kullanýlamaz
dsBrowse             Data görülebilir ama deðiþtirilemez. Bu açýk tablonun varsayýlan durumudur
dsEdit                Aktif kayýt deðiþtirilebilir.
dsInsert              Yeni bir kayýt eklenebilir.
dsCalcFields           OnCalcFields olayý iþlemektedir .Hesaplanmamýþ alanlar düzeltilemez ve yeni kayýtlar eklenemez.
dsFilter               OnfilterRecord olayý aktifse Hesaplanmamýþ a lanlar düzeltilemez ve yeni kayýtlar eklenemez.
dsNewValue           Tfield.NewValue özelliðine eriþildiðini belirtmek için geçici durum dahili olarak kullanýlýr.
dsOldValue            Tfield.Old.Value özelliðine eriþildiðini belirtmek için Geçici durum dahili olarak kullanýlýr.
dsCurValue            Tfield.Cur.Value özelliðine eriþildiðini belirtmek için geçici durum dahili olarak kullanýlýr.
dsSetkey             Yalnýzca Ttable .Kayýt aramak mümkün veya SetRange iþlemi yapýlabilir. Sýnýrlý veri kümesi görülebilir ama kayýt eklenemez veya düzeltilemez.

   Tablo açýlýnca State dsInactive 'den dsBrowse' a geçer. Bir uygulama Edit' i tabloyu edit moduna, Insert' ü dsInsert durumuna geçirmek için çaðýrabilir. Eðer tablo Ttable öðesi ise uygulama tabloyu dsSetKey durumuna getirmek için Setkey veya Setrange metotlarýný çaðýrýr.

   Düzenlemeleri kaydetmek veya iptal etmek,eklemeler veya silmeler yapmak State' i aktif durumundan dsBrows' e durmuna geçirir. Tabloyu kapatýrsanýz State dsinactive olur. Bazý durumlar ki(dsCalcFields, dsFilter, dsNewValue, dsOldValue, ve dsCurValue) bir uygulamaca direkt olarak deðiþtirilemeyen durumlardýr. Bu durumlar OnCalcFields ve OnFilterRecord olaylarý oluþtuðunda veya uygulama Tfield.XXXValue özelliðine eriþtiðinde ortaya çýkar
 

TCOMPONENT' DEN KALITIMSAL GELEN ÖZELL�KLER

58) -R- COMOBJECT

   ComObject COM 'u destekleyen öðelerce uygulanan arabirim referansýný döndürür.
property ComObject: IUnknown;

   Bu özellik COM arabirimini destekleyen VCL öðelerince kullanýlýr. Eðer öðe COM öðesini desteklemiyorsa ComObject EcomponentError hatasýný üretir.

59) -R- COMPONENTCOUNT

   Öðe özellik listesinde listelendiði gibi bir öðenin sahip olduðu öðe sayýsýný belirtir.
property ComponentCount: Integer;

   Bu özellik Delphi'de bileþenler arasýnda ilerleme iþlemleri için dahili olarak kullanýlýr. Bu sayý Component indeks sayýsýndan bir fazladýr .Çünkü indeks 0 dan baþlar.

60) COMPONENTINDEX

   ComponentIndex öðenin ,atasýnýn öðe dizi özellik listesindeki yerini belirtir.
property ComponentIndex: Integer;

   ComponentIndex bileþen listesi içinde sahip olunan nesneler üzerinde bazý iþlemler yapmak için ilerlemeniz gerektiðinde kullanýrýz. Bu özellik dahili olarak kullanýlýr. Listedeki ilk öðenin indeks nosu 0 dýr. Ã�kincisi 1 ve ...
Bu yüzden ComponentCount daima Componentindexin olabileceði maksimum rakamdan 1 fazladýr

61) -R- COMPONENTSTATE

   ComponentState bazý belli iþlemlerden sakýnmak için öðenin o anki aktif konumunu belirtir.
type
TComponentState = set of (csLoading, csReading, csWriting, csDestroying, csDesigning, csAncestor, csUpdating, csFixups);
property ComponentState: TComponentState;

   Component 'ler bu özelliði belli iþlemlerin yapýlmasýna izin verip vermemek için belirleyici olarak kullanýrlar. Örneðin eðer bir öðe çalýþma esnasýnda iþlenecek ama dizayn esnasýnda bazý iþlemlerin gerçekleþmemesini istiyorsa csDesigning bayraðýný kontrol edebilir. Bu özellik deðiþtirilemez ve her bir bayraðý çeþitli metotlarca otomatik olarak ayarlanýr. TcomponentState tipi ComponentState özelliði için var olan durumlarý belirtir.

BAYRAK     Nesne durumu
csAncestor    csDesigning aktifse ve nesne bir ata formunda tanýtýldýysa kullanýn
csDesigning   Nesnenin Form Designerca iþlenmekte olduðu durumdur CsDestroying nesnenin deðiþtirilmekte olduðu
csLoading     Filer nesnesinden yükleniyor.
csReading     Özelliklerini akýþýndan okuyorsa
csUpdating    Deðiþiklikleri ata forma yansýtmak için nesne güncelleniyorsa. Bu csAncestor aktif edildiyse aktif edilir.
csWriting     Özellik deðerlerini akýþa yazýyorsa
csFixups      Daha yüklenmemiþ baþka bir formdaki nesneye baðlantý yapýldýysa .Bu özellik bütün kararlaþtýrýlmýþ fixuplar yeniden çözüldüðünde sýfýrlanýr.

62)   -R- COMPONENTSTYLE

 Ã–ðenin hareketlerini yöneten stil için bir bayrak aktif eder.
type TComponentStyle = set of (csInheritable, csCheckPropAvail);
property ComponentStyle: TComponentStyle;

Bu tip ComponentStyle için bir dizi deðer tanýmlar.

63) DESIGNINFO

 Form Dizaynýr'ca kullanýlan bilgiyi taþýr
property DesignInfo: Longint;

 Delphi çevre birimlerince dahili olarak kullanýlýr. Bu özelliði uygulamalarda kullanmayýnýz.

64) -R- OWNER

 Bu nesnenin sahibinin hangi nesne olduðunu belirtir.
property Owner: TComponent;

 Bir nesne diðerince sahiplendiði zaman sahiplenen nesne için ayrýlan hafýza serbest býrakýldýðýnda , bu nesne için ayrýlan hafýza da serbest býrakýlýr. Bu bir form düzenleneceði zaman bütün nesnelerin düzenlenme moduna geçtiði anlamýna gelir.

 Ã–rneðin Delphi de tüm nesnelerin sahibi global application nesnesidir. Form üzerine yerleþtirilen ve bir owner isteyen tüm nesneler içinde sahip form'dur.

 Ã–ðenin sahibi öðe yapýlandýrýldýðý zaman Create metoduyla verilen parametrece belirlenir. Delphi Form Designerca oluþturulan öðelerin sahibi otomatik olarak yapýya geçirilir.
LABEL1.Caption:=QUERY1.Owner.ClassName;
LABEL2.Caption:=QUERY1.Owner.Name

65) TAG

 Tag öðenin bir parçasý olarak bir sayýsal (integer) deðer saklar.
property Tag: Longint;

 Tag'ýn önceden tanýmlanan bir anlamý yoktur. Uygulamalarda özel olarak bir sayýsal deðer saklamak amacýyla kullanýlýr. Programlamada kullanýcýya kolaylýk saðlar. Mesela case durumlarýnda bunu kullanabilirsiniz.

66) VCLCOMOBJECT

 COM destekleyen öðelerce dahili olarak kullanýlýr.
property VCLComObject: Pointer

VCLCOM öðelerince iþlenen arabirimlere eriþmek için kullanýn.

 

 

 

63)    

3.4- TQUERY METOTLARI

TQUERY METOTLARI
Create
Destroy
ExecSQL
ParamByName
Prepare
UnPrepare

TDBTABLE 'dan devralýnan
CheckOpen
CloseDatabase
OpenDatabase

TBDETABLE 'dan devralýnan
ApplyUpdates
BookmarkValid
Cancel
CancelUpdates
CommitUpdates
CompareBookmarks
ConstraintCallBack
DisableConstraints
EnableConstraints
FetchAll
GetCurrentRecord
GetIndexInfo
Locate
Lookup
RevertRecord
UpdateStatus
TDataset' den Gelen
ActiveBuffer
Append
AppendRecord
CheckBrowseMode
ClearFields
Close
ControlsDisabled
CursorPosChanged
Delete
DisableControls
Edit
EnableControls
FieldByName
FindField
FindFirst
FindLast
FindNext
FindPrior
First
FreeBookmark
GetBookmark
GetFieldList
GetFieldNames
GotoBookmark
Insert
InsertRecord
IsEmpty
IsLinkedTo
Last
MoveBy
Next
Open
Post
Prior
Refresh
Resync
SetFields
Translate
UpdateCursorPos
UpdateRecord

TComponent'dan devralýnan
DestroyComponents
Destroying
FindComponent
FreeNotification
FreeOnRelease
GetParentComponent
HasParent
InsertComponent
RemoveComponent
SafeCallException


TPersistent' dan devralýnan
Assign
GetNamePath
ClassInfo' dan Gelen
ClassName
ClassNameIs
ClassParent
ClassType
CleanupInstance
DefaultHandler
Dispatch
FieldAddress
Free
FreeInstance
GetInterface
GetInterfaceEntry
GetInterfaceTable
InheritsFrom
InitInstance
InstanceSize
MethodAddress
MethodName
NewInstance

 

 

 TQuery Metotlarý

1) CREATE

   Örnek bir query nesnesi oluþturur.
constructor Create(AOwner: TComponent);

   Bu çaðrý boþ bir SQL ifade listesi oluþturur. SQL durum listesi için Onchange olay durumunu ayarlar. Data link (veri baðlantýsýný ) kurar. Requestlive özelliðini False yapar, ParamCheck özelliðini true yapar ve RowsAffected 'ý -1 yapar.

2) DESTROY

   Query nesnesini yokeder.
destructor Destroy;

   Destroy çaðrýsýný direk olarak çaðýrýr. Bunu çaðýrmak yerine Free methodunu çaðýrýn ve query'nin daha önceden serbest býrakýlmadýðýndan emin olun .Destroy serverdan baðlantýyý keser, SQL ifadesini, parametre listesini,veri baðlantýsýný, SQL ikili saklama bölgesini temizler ve kendisinin kalýtsal Destroy iþlemini baþlatýr.

3) EXECSQL

   Query için SQL ifadesini çalýþtýrtýr.
procedure ExecSQL;

   Execsql' i INSERT,DELETE,UPDATE çaðrýlarýný yapmak için kullanýn. Ayný zamanda veri tanýmlama durumlarýný çalýþtýrmak için de kullanýlýr

NOT: Select ifadelerinde Execsql yerine Open 'ý kullanýn.

   Execsql eðer SQL hazýrlanmadýysa SQL' in çalýþtýrýlmasý için SQL ifadesi oluþturur. Hýz artýrmak için ExecSQL ilk defa çaðrýldýðýnda , bundan önce Prepare çaðrýsý kullanýlmalýdýr.
Örnek:
Query1.Close;
Query1.SQL.Clear;
Query1.SQL.Add('Delete from Country where Name = ''Argentina''');
Query1.ExecSQL;

4) PARAMBYNAME

   Özel parametre ismine dayanan parametre bilgisine ulaþýr.
function ParamByName(const Value: string): TParam;

   Value getirilecek bilginin parametre ismidir. ParamByName parametrenin deðerini çalýþma anýnda deðiþtirmek için kullanýlýr.

Örneðin aþaðýdaki ifade Soyad adý verilen parametredeki aktif deðeri bir edit kutusuna alýr.
Edit1.Text := Query1.ParamByName(' Soyad ').AsString;
Select ifadelerinde parametreler boþ olamaz fakat Update ve Insert ifadelerinde boþ olabilir.

Örnek2
var Buffer: Pointer;
{ Custno alanýnýn hafýzada tutabilmek için gerekli yer ayýr}
GetMem(Buffer, Query1.ParamByName('CustNo').GetDataSize);
{ Datayý al }
Query1.ParamByName('CustNo').GetData(Buffer);

5) PREPARE

   BDE' ye ve sunucuya yürütme öncesi optimizasyon için bir sorgu gönderir.
procedure Prepare;

   Prepare' ý BDE' ye sahip olmak için ve uzak veri tabaný sunucusunu sorgu için kaynaklarýný yerleþtirmesi ve ek optimizasyonlar gerçekleþtirmesini saðlamak için kullanýn. Prepare' ý uygulamadan önce çalýþtýrmak performansý artýrýr. Sorgu iþi bitince Unprepare yapmak performans yönünden iyi olur.

NOT: Bir sorgunun yazýsýný çalýþma anýnda deðiþtirirseniz sorgu otomatikman kapanýr ve UnPrepare yapýlýr.

Örnek:
if not Query1.Prepared then
begin
Query1.Close;
Query1.Prepare;
Query1.Open
end;

6) UNPREPARE

   Daha önceden hazýrlanan sorgu için ayrýlan kaynaklarý boþaltýr.
procedure UnPrepare;

   UnPrepare metodunu ,server ve client lardaki daha önceden hazýrlanan sor-gular için ayrýlan kaynaklarý serbest býrakmak amacýyla çaðýrýn. Query met-nini çalýþma anýnda deðiþtirirseniz query otomatik olarak kapanýr ve Unprepare metodu çaðrýlýr.

TDBDataSet' den Gelen Metotlar

7) CHECKOPEN

   Borland Database Engine (BDE) çaðrýsýnýn sonucunu kontrol eder.
function CheckOpen(Status: DBIResult): Boolean;

   CheckOpen' ý bir BDE çaðrýsýnýn tabloya eriþmek isterken hata döndürüp döndürmediðini belirlemekte kullanýn. Durum bir önceki çaðrýnýn dönüþ sonucudur. Eðer eriþim baþarýlýysa true döner. Eðer durum Paradox tablosuna eriþmek için yeterli haklara sahip olunmadýðýný belirtiyorsa CheckOpen veri tabaný oturumunun GetPassword moduyla kullanýcýya þifreyi girmesini ister. Eðer doðru þifre girilirse sonuç true olur. Diðer durumlarda tablo eriþim iþleminin baþarýlamadýðýný belirten False görünür

8) CLOSEDATABASE

   Veri tabaný oturumu ile iliþkilendirilen veri tabaný baðlantýsýný keser.
procedure CloseDatabase(Database: TDatabase);

   Bu metodu kalýcý veya geçici veri tabaný baðlantýsýný kesmede kullanýlýr. Bu çaðrý veri tabaný öðe referans sayýsýný azaltýr ve bu sayý 0 olursa ve veri tabaný öðesinin KeepConnection özelliði False ise bu çaðrý hem geçici hem de kalýcý veri tabaný öðelerin iliþkisini keser.

NOT: Kalýcý veri tabaný için bu metot çaðrýldýðýnda baðlantý kesilmez bunun için veri tabaný öðesinin Close metodunu direk olarak çalýþtýrmak gerekir.
Geçici veri tabaný öðeleri veri tabanýyla iliþkilendirilen son tablo kapandýðýnda otomatik olarak kapanýr. Fakat bir uygulama bu iþi daha erken yapmak isteyebilir. Eðer oturumun KeepConnections özelliði true ise (Varsayýlan budur) geçici veri tabaný öðesiyle kurulan baðlantý bu çaðrýyla kapanmaz. Veri tabaný nesnesini serbest býrakmak için baðlantýlarýný kapattýktan sonra oturumun DropConnections metodunu çaðýrýn.

9) OPENDATABASE

   Tablo içeren veri tabanýný açar.
function OpenDatabase: TDatabase;

   OpenDatabase' i tablo içeren veri tabanýna baðlanmak veya geçici veri tabaný öðesi oluþturup veri tabanýna baðlamak için kullanýnýz. DatabaseName özelliði açýlacak veri tabanýný belirtir. OpenDatabase þu anki oturumu aktif yapar. DatabaseName özelliðinin var olan veri tabaný nesnesinin özelliklerine uyup uymadýðýna bakar. Uymuyorsa OpenDatabase geçici veri tabaný nesnesi oluþturur. Bunu da DatabaseName parametresini DatabaseName özelliðine atayarak yapar. Sonunda OpenDatabase veri tabanýnýn Open metodunu veri tabaný sunucusuna baðlanmak için çaðýrýr. Daha sonra oturumun veri tabaný referans sayýsýný bir artýrýr.

 

TBDEDATASET' DEN GELEN METOTLAR

10) APPLYUPDATES

   Cache bellekteki tablo bilgilerini veri tabanýna yazar.
procedure ApplyUpdates;

   Bu metotla cache bellekteki bilgiler saklanmak amacýyla veri tabanýna alýnýr ama deðiþiklikler veri tabanýna iþlenmez . Uygulama açýk bir þekilde veri tabaný öðelerinin Commit metodunu ,eðer yazma baþarýlýysa onaylamak için çaðýrmalýdýr. Veya veri tabanýnýn Rollback metodunu eðer hata varsa, geri almak amacýyla kullanýnýz.

   Veri tabanýna baþarýlý bir yazma iþleminden ve veri tabanýnýn Commit metoduna yapýlan baþarýlý bir çaðrýdan sonra uygulama CommitUpdates metodunu ön belleklenmiþ (cache) tampon belleðini temizlemek amacýyla çaðýrmalýdýr.

NOT: Her bir tablonun ApplyUpdates metodunu çaðýrmaktansa veri tabaný öðesinin ApplyUpdates metodunu çalýþtýrmak daha doðru bir iþ olacaktýr.
Veri tabanýnýn ApplyUpdates metodu deðiþiklikleri onaylama veya transferleri geri alma iþlemlerini otomatik yaptýðý gibi iþlem tamamlanýnca cache belleði deðiþken temizler.

StartTransaction, ApplyUpdates, Commit, Rollback Örneði
Aþaðýdaki prosedür bir tuþ ile nasýl tablonun deðiþikliklerinin kaydedileceðini gösterir.
procedure ApplyButtonClick(Sender: TObject);
begin
   with CustomerQuery do
   begin
     Database1.StartTransaction;
     try
       ApplyUpdates; {database'e deðiþiklikleri yaz};
       Database1.Commit; {hata yoksa onayla };
     except
       Database1.Rollback; {hata varsa deðiþiklikleri geri al};
       raise; {hata durumu oluþtur}
     end;
     CommitUpdates; {Baþarý durumunda cache'i temizle}
   end;
end;

11) BOOKMARKVALID

   Belirtilmiþ yer iminin geçerliliðini test eder.
type TBookmark = Pointer;
function BookmarkValid(Bookmark: TBookmark): Boolean; override;

Belirtilen yer iminin doðru bir deðere atanýp atanmadýðýný kontrol etmek için kullanýlýr. Bookmark test edilecek yer iminin ismidir.
BookmarkValid yerimi doðruysa true , aksi halde False döndürür.

12) CANCEL

   Eðer aktif kayýt kaydedilmediyse yapýlan düzenlemeleri iptal eder.
procedure Cancel;

   Cancel kaydý önceki konumuna döndürür ve tablo durumunu dsBrowse' a getirir. Bu metot o alana illegal veri girildiðinde veya kullanýcý istediði zaman çaðrýlýr. Örneðin TDBNavigator bileþeni bir Cancel düðmesi içerir.

Aþaðýdaki örnek kullanýcýya deðiþiklikleri onaylamasýný isteyen bir diyalog görüntüler .Kullanýcý Yes' e basarsa deðiþiklikler kaydedilecek yoksa iptal edilecek.
if MessageDlg('Update Record?', mtConfirmation, [mbYes, mbNo], 0) = mrYes then
   Table1.Post
else
   Table1.Cancel;

13) CANCELUPDATES

   Cache' teki tablonun güncellenmiþ haline ait verileri siler ve tabloyu eski konumuna döndürür.
procedure CancelUpdates;

Tablo kapandýysa veya CachedUpdates özelliði False ayarlandýysa CancelUpdates otomatik olarak çaðrýlýr.

NOT: Tek bir kaydý geri almak için RevertRecord 'u kullanýn.

14) COMMITUPDATES

   Cache'teki güncellenmiþ tampon belleði temizler
procedure CommitUpdates;

   CommitUpdates 'i ApplyUpdates' i baþarýyla uyguladýktan sonra ve veri tabaný öðelerinin Commit metodundan sonra tampon belleði temizlemek için kullanýn. Güncellemeleri yaptýktan sonra cache belleði temizlemek demek cache'in boþalacaðýný þu durumlar hariç garanti eder: iþlenemeyecek kayýtlar ve OnUpdate Record ve OnUpdateErrror durum olay kontrollerince atlanan kayýtlar .

   Bir uygulama kayýtlarý cache' teyken bile deðiþtirmeye çalýþabilir .
CommitUpdates' ten sonra yapýlan kayýt düzenlemeleri cached update bufferýný tekrar kullanýlabilir hale getirir ve yapýlan deðiþikliklerin veri tabanýna kaydedilmesi için bir alt çaðrýya ihtiyaç duyar.

15) COMPAREBOOKMARKS

   Ã�ki bookmark arasýndaki iliþkiyi belirler.
Type TBookmark = Pointer;
function CompareBookmarks(Bookmark1, Bookmark2: TBookmark): Integer;

�ki bookmark'ýn ayný olup olmadýðýný belirlemek için kullanýn. Eðer bookmarklar farklý ise 1 döndürür, aynýysa veya ikisi de boþ ise 0 döndürür.

16) CONSTRAINTCALLBACK

   ConstraintCallBack tablonun BDE sabit katmanýyla iliþki kurmasýna izin veren bir geri çaðrým fonksiyonudur.
function ConstraintCallBack(Req: DsInfoReq; var ADataSources: DataSources): DBIResult; stdcall;

   Bazý BDE fonksiyonlarý tabloda veya kendi alanýndaki sabitler hakkýnda bilgi saðlanmasý için bir ger çaðrýma ihtiyaç duyarlar. ConstraintCallBack' in adresini bu fonksiyonlara direk API çaðrýsý yaparken parametre olarak kullanýn.

17) DISABLECONSTRAINTS

Tablodaki sunucu sabitlerinin uygulamalarýný pasif yapar.
procedure DisableConstraints;

Sunucu sabit uygulamalarýnýn geçici kaynakta yer iþgal etmesini engellemek için kullanýrýz. Uygulama tablo içinde ilerlerken sabitleri geçici olarak pasif yaparak performansý artýrýr.

NOT: DisableConstraints' i çaðýrmak referans sayýsýný artýrýr. Referans sa-yýsý 0 dan fazla olduðu sürece tablo için sabitler pasif yapýlýr. Sabitleri yanlýþlýkla pasif yapmamak için çaðrýlarýnýzý gruplandýrýn.

18) ENABLECONSTRAINTS

   Tablo giriþleri için sunucu sabit uygulamalarýný aktif eder.
procedure EnableConstraints;

Bu çaðrýyý daha önceden DisableConstraints ile pasif edilen uygulama sunucu sabitlerini aktif etmek için kullanýn.

NOT: Bu çaðrýyý kullanmak referans sayýsýný azaltýr. Bu referans sayýsý 0 ise tablo için sabitler aktif olur. Sabitleri yanlýþlýkla pasifleþtirmemek için bunu kullanýn.

 

19) FETCHALL

   Aktif kursörün olduðu pozisyondan itibaren dosyanýn sonuna kadar olan tüm kayýtlarý getirir ve onlarý yerel olarak saklar.
procedure FetchAll;

   Cachelenmiþ güncellemeleri kullanýrken network trafiðini düþürmek için kullanýn. FetchAll ChecekBrowseMod' u yapýlan deðiþiklikleri kaydetmek için kullanýr. Sonra kursörün bulunduðu yerden itibaren tüm kayýtlarý çaðýrýr ve saklar.

   Genellikle cache güncellenmeler aktif edildiklerinde görüntülenecek bilgi kadar veri çaðrýlýr. her yeni getirme olayý yalnýzca okunabilir bir transaction baþlatýr. Transferleri saðlamlaþtýrmak ve network trafiðini azaltmak için uygulama fetchall çaðrýsýný kullanýr.

NOT: Bu çaðrýyý yapmak network ortamýnda ayný anda birden fazla kullanýcýnýn ayný kayda ulaþmaya çalýþmasý ve deðiþiklik yapmak istemesi yüzünden güvenilirlik ve kullanýþlýlýk açýsýndan sakýncalýdýr.

20) GETCURRENTRECORD

   Aktif kaydý tampon belleðe çaðýrýr.
function GetCurrentRecord(Buffer: PChar): Boolean;

Çoðu uygulamalar .GetCurrentRecord a ihtiyaç duymazlar. Ttable otomatik olarak aktif kaydý belleðe yerleþtirir. Buffer en az RecordSize ile belirtilen boyut kadar olmalýdýr.

21) GETINDEXINFO

   Tablonun indeks veri alanlarýna aktif indeks hakkýndaki bilgileri çaðýrýr .
procedure GetIndexInfo;

   GetIndexInfo 'yu aktif indeks hakkýndaki bilgiyi güncelleþtirmek için çaðýr. Genellikle bir uygulama bu çaðrýya ihtiyaç duymaz. Bazý uygulamalar yinede kullanmalarý gerekir. GetIndexInfo BDE 'yi þu bilgileri de içererek sorgular.
Aktif indeks bir Dbase indeksimi? indeks büyük-küçük harf duyarlý mý ? , �ndeksi oluþturan alan sayýsý , �ndeks için alan haritasý , �ndeks anahtarýnýn boyutu. �ndeks eðer Dbase indeksi ise alan sayýsý ve alan haritasý çaðrýlmaz.

22) LOCATE

   Tablo içinde özel bir kaydý arar ve onu aktif kaydý arar.
type
TLocateOption = (loCaseInsensitive, loPartialKey);
TLocateOptions = set of TLocateOption;
function Locate(const KeyFields: string; const KeyValues: Variant; Options: TLocateOptions): Boolean;

   Anahtar alan bir string olup virgülle ayrýlmýþ aranacak isimlerin bulunduðu bir alaný içerir. Anahtar deðer anahtar alandaki deðerlerle eþleþen farklý bir dizidir. Çoklu arama deðeri belirtebilmek için anahtar deðeri deðiþken dizisi olarak giriniz. Vararrayof komutuyla dizi yapýsý oluþturulur.

with CustTable do
Locate('Company;Contact;Phone', VarArrayOf(['Sight Diver', 'P']), [loPartialKey]);

   Options ek arama seçenekleri sunan bir dizidir. Eðer Options IoCaseInsentive ayarlar içeriyorsa Locate büyük harf ayarýna uymayanlarý atlar. Eðer Options IoPartialKey ayarlarýný içeriyorsa Locate verilen anahtarýn belli bir kýsmýna uyan ilk kayda konumlanýr. Eðer Options boþ bir set ise veya anahtar alan string alan deðilse Options atlanýr.

   Locate aranýlan kaydý bulursa true döndürür ve onu aktif kayýt yapar. Diðer hallerde Locate False döndürür.Locate eþlenen kayda ulaþmak için en hýzlý metodu kullanýr. Eðer indeks varsa ve aranýlan deðer de bu indeks alanýyla aynýysa Locate indeksi kullanýr. Yoksa Locate arama için filtre üretir.

23) LOOKUP

   Arama deðerlerine eþit olan kayýtlardaki deðerleri getirir.
function Lookup(const KeyFields: string; const KeyValues: Variant; const ResultFields: string): Variant;

   Lookup 'ý belirlenmiþ alanlara arama kriterine eþit olan kayýtlardan deðerler getirmek için kullanýn. Anahtar alan virgülle ayrýlmýþ aranacak olan alan isimlerinin listesidir. Çoklu arama deðerleri belirtebilmek için KeyValues' ü deðiþken dizisi olarak , argüman olarak girin.

24) REVERTRECORD

   Cached güncellemeler aktif olduðunda aktif kaydý unmodified durumuna yeniden yükler.
Procedure RevertRecord;

Bunu yapýlan deðiþiklikleri geri almak için kullanýn. Yalnýz cached güncellemeler aktif olduðu zaman yapýn.

NOT: Cache teki bütün deðiþiklikleri iptal etmek için CancelUpdates' i çaðýrýn.

Örnek : Cachelenmiþ güncellemeler enable olduðunda silinen kayýtlarý kurtarmayý gösteren bir örnek program.
procedure UndeleteAll(DataSet: TDataSet);
begin
   with DataSet do
   begin
     UpdateRecordTypes := [rtDeleted]; {sadece silinen kayýtlar görünür olacak }
     try
       First;
       while not EOF do
       begin
         RevertRecord; {aktif kaydý kurtar}
         Next;
       end;
     finally
       UpdateRecordTypes := [rtModified, rtInserted, rtUnmodified];
     end;
   end;
end;

25) UPDATESTATUS

   Tablonun aktif güncelleme durumunu rapor eder.
type UpdateStatus = (usUnmodified, usModified, usInserted, usDeleted);
function UpdateStatus: TUpdateStatus;

Update durumu kayýtlar düzeltildikçe, eklendikçe, silindikçe sýk sýk deðiþir.
UpdateStatus metodunun geri dönüþ deðerlerinden bazýlarý þunlardýr.
UsUnmodified Kayýt deðiþtirilmemiþ
UsModified Kayýt deðiþtirilmiþ
UsInserted Kayýt eklenmiþ
UsDeleted Kayýt silinmiþ.

TDATASET' den devralýnan Metotlar

26) ACTIVEBUFFER

   Aktif kayýt için tampona pointer döndür .
function ActiveBuffer: PChar;

   ActiveBuffer ýn , aktif kaydýn bufferýna iþaret ettiðinden emin olmak için tablo yöntemleri tarafýndan dahili olarak kullanýlýr . Eðer uygulama , varolan tablo yöntemlerini kullanýrsa , aktif tampon her zaman, true olarak ayarlanýlýr . Bundan dolayý ActiveBuffer' ý doðrudan çaðýrmaya genellikle gerek yoktur . Ayný zamanda ActiveBuffer yer imi metotlarýnca yerimi bilgisini getirmek için kullanýlýr.

   Özel tablo yöntemleri gerektiren uygulamalar tampon veriye eriþmek için ActiveBuffer' ý çaðýrýrlar. Özellikle veri tabanýndaki kayýtlar arasýnda ilerlerken bu daha çok lazýmdýr. Bu durumlarda bile eðer özel yöntemler Next , Prior gibi metotlarý çaðýrýrsalar aktif tampon otomatik olarak ayarlanýr.

27) APPEND

   Tablonun sonuna yeni , boþ kayýt ekler .
Procedure Append;

Append' i þunlar için kullanýn.
1) Tablonun sonunda yeni , boþ kayýt açmak ,
2) Yeni kaydý aktif kayýt olarak ayarlamak,

Append çaðrýsý yapýldýktan sonra uygulama kayda veri girebilir ve bunlarý post çaðrýsýyla kaydedebilir. Yenice eklenen kayýt , aþaðýdaki üç yolun biriyle veri tabanýna kaydedilir .

a) �ndekslenmiþ paradox ve dbase tablolarý için kayýt , dizinine dayanýlan
konumda tablo içine eklenir .
b) Indekslenmemiþ paradoxu ve dbase tablolarý �çin , kayýt , tablonun sonu-na eklenilir .
c) Sql veri tabanlarý için , eklemenin fiziksel yerleþimi özel yapýlýr.
d) �ndekslenmiþ tablolar için , dizin , yeni kayýt bilgisi ile güncelleþtirilir .

Örnek : Bu örnek butona týklandýðýnda yeni bir kayýt ekler. Alfanumeric ve integer adlýiki alan iki edit kutusundaki deðerce doldurulur.
procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
begin
   Table1.Append;
   Table1.FieldValues['ALPHANUMERIC'] := Edit1.text;
   Table1.FieldValues['INTEGER'] := StrToInt(Edit2.text);
   Table1.Post;
end;

28)   APPENDRECORD

   Veri tabanýnýn sonuna yeni bir kayýt ekler.
procedure AppendRecord(const Values: array of const);

   Tablonun sonunda yeni , boþ kayýt oluþturmak için AppendRecord' u çaðýrýr ve veri tabanýna deðerleri kaydeder . Yeni eklenilen kayýt , aþaðýdaki üç yo-lun biriyle veri tabanýna kaydedilir .

   Ã�ndekslenmiþ Paradox ve Dbase tablolarý için , kayýt , onun dizinine dayanan konumda tablo içinde araya eklenilir . Ã�ndekslenmemiþ Paradox ve Dbase tablolarý Ã�çin , kayýt , tablonun sonuna eklenilir . Sql veri tabanlarý için , eklemenin fiziksel yerleþimi özel yapýlýr. . Ã�ndekslenmiþ tablolar için , dizin , yeni kayýt bilgisi ile güncelleþtirilir . Yeni eklenilen kayýt , aktif kayýttýr .

Örnek:
Customer.AppendRecord([CustNoEdit.Text,CoNameEdit.Text, AddrEdit.Text, Null, Null, Null, Null, Null, Null, DiscountEdit.Text]);
NOT : Eðer dizinin sonunda belli bir deðer yoksa Null yazmanýza gerek yoktur. Burada en son eleman DiscountEdit.Text olduðu için aradakileri Null ile belirtmemiz gerekir.

29) CHECKBROWSEMODE

   Uygulama aktif kaydý deðiþtiren bir metodu çaðýrdýðýnda otomatik olarak deðiþiklikleri kaydeder veya iptal eder.
Procedure CheckBrowseMode;

   Tablonun durumu , dsEdit , dsInsert veya dsSetkey durumu olduðunda ve baþka bir kayda baðlanan bir metot çaðrýldýðýnda CheckBrowseMode , aktif kayýtta yapýlan deðiþikliklerin veri tabanýna kaydedildiðinden emin olmak için bir çok tablo yöntemi tarafýndan dahili olarak kullanýlýr . Eðer durum , dsEdit veya dsInsert olsa , CheckBrowseMode , UpdateRecord 'u çaðýrýr ve sonra , eðer tablo için deðiþtirilmiþ özellik , true olursa , CheckBrowseMode, Post' u çaðýrýr . Modified False ise CheckBrowseMode Cancel' ý çaðýrýr. Eðer durum , dsSetkey olsa , CheckBrowseMode, Post' u çaðýrýr .

   Eðer durum , dsInactive olursa , CheckBrowseMode, kural dýþý durumu or-taya çýkarýr. Eðer uygulama var olan tablo yöntemlerinden birini kullanýyorsa CheckBrowseMode yalnýzca ihtiyaç duyulduðunda çaðrýlýr. Bu yüzden genel-likle bunu direk olarak çaðýrmak gerekmez. Özel tablo yöntemlerini gerekti-ren uygulamalar CheckBrowseMode' u baþka bir kayda geçildiðinde deði-þikliklerin kaydedilip kaydedilmediðinden emin olmak için kullanýrlar.

30) CLEARFIELDS

   Aktif kayýt için bütün alanlarýn içindekileri temizler .
procedure ClearFields;

   Aktif kayýt için bütün alanlarýn aktif içeriklerini silmek amacýyla ClearFieldsi çaðýr . Eðer tablo ne dsInsert ne de dsEdit durumunda ise ClearFields bir istisna durumu çýkarýr. Diðer hallerde DataEvent olay durum ayarlayýcýsýný CheckBrowseMode' u çaðýrmak için kullanýr. Sonra kayýttaki tüm alanlarý temizleyerek iþe baþlar. Eðer Setkey iþlemi yapýlmamýþsa ClearFields tüm hesaplanmýþ alanlarý tekrar hesaplamak zorunda kalacaktýr. Ayný zamanda DataEvent denetimciyi kaydýn deðiþtiðini bildiren bir parametre ile çaðýrýr. . Dönüþte , Data Event denetimcisi , tablo ile ilgili veri kaynaðý bileþeni için ondatachange olay denetimcisini çaðýrýr .

31) CLOSE

   Tabloyu kapatýr .
Procedure Close ;

   Tablonun Active özelliðini false ayarlamak için Close' u çaðýrýn . Active , False olduðunda tablo, kapatýlýr. Tablo , veriyi okuyamaz veya veri tabanýna veriyi yazamaz . Uygulamada veriyi gösteren veri tabaný veya dene-timlerin durumunu etkileyen diðer özellikler deðiþmeden önce uygulama , Active' i false ayarlamalý . Örneðin , DataSource' un tablo özelliðini deðiþtirmeden önce Active false ayarlanmalý ki bu iþlem yapýlabilsin. Active' i false ayarlamak tabloyu dsinactive durumuna koyar ve BDE imlecini kapatýr.

 

 

32) CONTROLSDISABLED

Veri bilinçli (Data-aware) denetimlerinde gösterilen güncellenen verinin tablo için pasifleþtirilip pasifleþtirilmediðini belirler.
Function controlsdisabled: boolean;

   Eðer ControlsDisabled , true ise , denetimler , o anda pasifleþtirilirler.Controlsdisabled referans sayýsý ki bu tablonun pasifleþme izlerini tutar, 0 dan büyük olduðu sürece true 'dur. Bu sayý DisableControls çaðrýldýkça artar. Uygulamalar DisableControls 'u performansý artýrmak ve çok sayýda kayýt içeren tablolar arasýnda dolaþýrken sabit görüntü güncellemesini engellemek için çaðýrmalýdýrlar. Kompleks uygulamalarda kontroller zaman zaman pasifleþebilir bu durumu kontrol edip etkinleþtirmek için ControlsDisabled kullanýlýr

Örnek:
procedure ReEnableControls (TABLE: TDATASET);
begin
   while TABLE.ControlsDisabled do
   TABLE.EnableControls;
end;

33) CURSORPOSCHANGED

   Tabloda imleç konumunu -1 e ayarlar
procedure CursorPosChanged;

   Curposchanged , mantýksal imleç konumu ile ilgili fiziksel imleç konumu tarayan deðiþkeni geçersiz kýlan iç yöntemdir . Curposchanged istenilen kayýt için Locate ve Lookup metotlarýndan önce çaðrýlýr. Bu metotlar eðer baþarýlý olursa imleci aranana uyan ilk kayda konumlandýrýr.

34) DELETE

Aktif kaydý siler ve , sonraki kayýta imleci konumlar .
Procedure Delete ;

   Delete' i aktif kaydý veri tabanýndan silmek için kullanýn. Tablo pasifse Delete bir istisna ortaya çýkarýr. Diðer hallerde tablonun boþ olmadýðýný onaylar CheckbrowseMode çaðýrarak yapýlan deðiþiklikleri kaydeder. BeforeDelete olay denetimcisini tetikler kaydý siler. Kayýt için ayrýlan hafýzayý serbest býrakýr. Tabloyu dsBrowse moduna sokar Kursörü bir sonraki kayda konumlar . AfterDelete denetimcisini tetikler.


35) DISABLECONTROLS

   Veri kaynaðý bileþeni içinden tablo ile ilgili veri bilinçli (data-aware) denetiminde gösterilen veriyi geçersizleþtirir .
Procedure Disablecontrols ;

Tabloda çok miktardaki kayýtlarýn içinden önce data-aware denetiminde veri gösterilmesini önlemek için disablecontrols' u çaðýrýn . Kayýtlar arsýnda hýzla ilerlerken bunlarý ekranda göstermeye gerek yoktur. Bunu da bu methodla yaparýz.

   Eðer kontroller pasifleþtirilmemiþse disablecontrols tablonun durumunu kaydeder. Pasif deðiþken sayýsýný bir artýrýr. Aktif denetimcisi ve pasif deðiþken sayýsý diðer metotlarca dahili olarak veriyi objelere yansýtýp yansýtýlmayacaðýný belirlemek için kullanýrlar. Pasif deðiþken sayýsý 0 dan büyükse veri gösterilmez. Denetimler , zaten geçersizleþtirildiðinde disablecontrols , emniyetle çaðýrýlabilir . Kompleks uygulamalarda farklý iþlemler olabilir.

Örnek:
with CustTable do
begin
   DisableControls;
   try
     First;
     while not EOF do
     begin
     { Her kaydý burada iþle }
     .
     .
     .
     Next;
   end;
  finally
   EnableControls;
end;

36) EDIT

   Tabloda verinin biçimlemesini mümkün kýlar .
Procedure Edit ;

   Edit' i aktif kaydý düzenlemeye olanak vermek için çaðýrýn. Edit tablonun aktif durumunu belirler. Tablo boþ ise Edit Insert 'i çaðýrýr. Yoksa Edit;
CheckBrowseMode' u herhangi bir deðiþiklik olduðunda kaydetmek için çaðýrýrlar. BeforeEdit denetimcisini tetikler . Kaydý getirir. Tabloyu dsEdit durumuna getirir. Uygulamaya veya kullanýcýya kayýttaki alanlarý düzenleme imkaný verir. Kayýt deðiþtirme denetimcisini tetikler. AfterEdit olay denetimcisini tetikler.

Örnek:
Procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
   var
   Stream1, Stream2 : TBlobStream;
begin
   Stream1 := TBlobStream.Create(Table1Notes, bmRead);
   try
     Table2.Edit;
     { Aþaðýda bloab akýþý oluþturmanýn diðer bir yolu }
     Stream2 := Table2.CreateBlobStream(Table2.FieldByName('Remarks'),
     bmReadWrite);
     try
       Stream2.CopyFrom(Stream1, Stream1.Size);
       Table2.Post;
     finally
       Stream2.Free;
     end;
   finally
     Stream1.Free;
   end;
end;

37) ENABLECONTROLS

   Veri kaynaðý bileþeni içinden tablo ile ilgili data-aware denetiminde veri gös-terilmesini aktif kýlar .
procedure EnableControls;

   Eðer pasif deðiþken sayýsý 0 ise EnableControls tablodaki aktif durumu günceller. Eðer gerekirse olay denetimcisini veri gösterimini yeniden aktif kýlabilmek için çaðýr.

38) FIELDBYNAME

   Belirlenmiþ alan ismine dayanýlan alaný bulur .
function FieldByName(const FieldName: string): TField;

   Sadece alanýn ismi , bilinildiðinde alan için alan bilgisine eriþmek için FieldbyName' i çaðýrýn. Fieldname , varolan alanýn isimidir . Fieldbyname , belirlenmiþ alan için Tfield bileþeni döndürür . Uygulama , özel özelliklere ve alanýn yöntemlerine doðrudan eriþebilir . Örneðin , aþaðýdaki deyim , belirlenmiþ alanýn hesaplanmýþ alan olup olmadýðýný belirler.
if Customers.FieldByName('FullName').Calculated then
MessageDlg(Format('%s is a calculated field. ', ['FullName']), mtInformation, [mbOK], 0);

FieldbyName , veri tabaný uygulamalarýný ama temelde olan tabloya eriþmeyeni yaratan geliþtiriciler için özellikle tasarým zamanýnda yararlýdýr ve
bu yüzden , kalýcý alan bileþenlerini kullanamaz .

NOT: Özel alan için deðere eriþmek veya ayarlamakta , FieldByName yerine varsayýlan tablo yöntemiyle FieldValues' ü çaðýrýn.

procedure TForm1.Table1BeforeInsert(DataSet: TDataSet);
begin
   try
     {edit alanýnýn integera çevrilebildiðinden emin olun }
     StrToInt(Edit1.Text);
   except
     Edit1.Text := '0';
   end;
end;

procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
begin
   Table1.Insert;
   Table1.FieldByName('QUANTITY').AsInteger := StrToInt(Edit1.Text);
   Table1.Post;
end;

39) FINDFIELD

   Tabloda belirlenmiþ alan nesnesini arar .
Function FindField(const fieldname: string): TField;

   Belirlenmiþ alan bileþeninin , tabloda olup olmadýðýný belirlemek için Findfield' ý çaðýrýn . Fieldname , aranacak alanýn isimidir. Eðer Findfield , eþlenen isimle ayný alaný bulursa , belirlenmiþ alan için TField tipinde bileþeni döndürür . Aksi halde boþ deðer (Nil) döndürür . Findfield , parametre olarak geçerli alan isimi gerektiren FieldByName gibi , diðer tablo yöntemlerini çaðýrmadan önce kullanma amacýna yönelik yararlý bir iþlevdir .

Örnek
with Table1 do
begin
   { Bu 'CustNo' alanýný deðiþtirmenin güvenli bir yoludur }
   FindField('CustNo').AsString := '1234';
   { Bu 'CustNo' alanýný deðiþtirmenin güvenli olmayan bir yoludur }
   Fields[0].AsString := '1234';
end;

40) FINDFIRST

   Süzgeçlenmiþ tabloda imleci ilk kayda konumlamak için görsel bir iþlem yerine getirir.
function FindFirst: Boolean;

   Bu iþlev , imleç baþarýlý biçimde yeniden yerleþemediðinde False döndürür . Genellikle uygulama , tablo düzeyinde FindFirst' ü çaðýrmamalý ama yerine , redeclared' ý ve TTable gibi torun nesnede FindFirst' ü çaðýrmalýdýr . Findfirst , Findfirst'ü yapmayan türemiþ tablo nesneleri için Fallback yöntemi saðlar .

41) FINDLAST

   Süzgeçleniþ tablodaimleci son kayda konumlamak için görsel bir iþlem yeri-ne getirir.
function FindLast: Boolean;

   Bu iþlev , imleç baþarýlý biçimde yeniden yerleþemediðinde False döndürür . Genellikle uygulama , tablo düzeyinde FindLast'ý çaðýrmamalý ama yerine , redeclared' ý ve TTable gibi torun nesnede FindLast 'ý çaðýrmalýdýr. FindLast, FindLast 'ý yapmayan türemiþ tablo nesneleri için fallback yöntemi saðlar .

42) FINDNEXT

   Süzgeçlenmiþ tabloda imleci bir sonraki kayda konumlamak için görsel bir iþlem yerine getirir.
function FindNext: Boolean;

   Bu iþlev , imleç baþarýlý biçimde yeniden yerleþemediðinde False döndürür . Genellikle uygulama , tablo düzeyinde findlast' ý çaðýrmamalý ama yerine , redeclared' i ve TTable gibi torun nesnede Findfirst' ü çaðýrmalýdýr. Findfirst , Findfirst' ü yapmayan türemiþ tablo nesneleri için fallback yöntemi saðlar .

43) FINDPRIOR

   Süzgeçlenmiþ tabloda imleci bir önceki kayda konumlamak için görsel bir iþlem yerine getirir.
function findprior: boolean;

   FindPrior , FindPrior' u yapmayan türemiþ tablo nesneleri için Fallback yöntemi saðlar .

44) FIRST

   Tabloda ilk kayda imleci konumlamak için genel yöntemi uygular .
procedure first ;

First' ü TDataset düzeyinde çaðýrma. TDataset torunlarýnda , onu aktif kayýt yapmak için ve tabloda ilk kayda imleci konumlamak için first' ü çaðýr . First , yapýlan deðiþiklikleri aktif kayda kaydeder ve :

Kayýt tamponlarýný temizler . Tablo dosyasýnýn baþlangýcýna imleci ayarlar . Sanalý çaðýrýr , ilk kayda gidip almak için , kursörü onun üstüne konumlandýrýr, ve onu aktif kayýt yapar . TDataset için bu yöntem , sadece tanýmlanýr uygulanmaz .
• Gösterilecek ek kayýtlarý getirir .Buda baþka bir etkili metodu çaðýrýr ki bu sadece tanýmlanýr ,yürütülmez.
• Bof özelliðini true ayarlar.
• Tablo deðiþim olaylarý için olay denetimcisini tetikler

 

 

45)   FREEBOOKMARK

   Belirtilmiþ yerimi için ayrýlan kaynaklarý boþaltýr.
type TBookmark = Pointer;
procedure FreeBookmark(Bookmark: TBookmark); virtual;

Tabloda iþaretlenen yer imlerini serbest býrakmak için Freebookmark'ý çaðýrýn . Yeniden atamadan önce varolan yer imini serbest býrakýr . Yer imi , artýk ihtiyaç duyulmadýðýnda belirlenmiþ yer imi için ayrýlan belleði serbest býrakýr .Aþaðýdaki örnek bir önceki kayýttaki alanýn deðerini aktif kayýttaki ayný alana kopyalar.

procedure TForm1.CopyDataClick(Sender: TObject);
   var
   SavePlace: TBookmark;
   PrevValue: Variant;
begin
   with Table1 do
   begin
     { Yerimi al böylece ayný kayda dönebiliriz }
     SavePlace := GetBookmark;
     { Önceki Kayda konumlan }
     FindPrior;
     { Deðeri al }
     PrevValue := Fields[0].Value;
     {Yerimine geri git }
     GotoBookmark(SavePlace);
     { Deðeri Set et }
     Fields[0].Value := PrevValue;
     { Yerimini temizle }
     FreeBookmark(SavePlace);
   end;
end;

Tablonun baþýna gelindiðinde önceki tuþunun pasif olmasý için BOF fonksiyonuyla bir kontrol yapýlýr.

procedure TForm1.Table1DataChange(Sender: TObject; Field: TField);
begin
   if Table1.BOF then
     CopyData.Enabled := False
   else
     CopyData.Enabled := True;
end;


46) GETBOOKMARK

   Tabloda aktif imlecin konumuna yer imini yerleþtir.
type TBookmark = Pointer;
function GetBookmark: TBookmark; virtual;

   Tabloda aktif kayýt için yer imini kurmak amacýyla GetBookmark ý çaðýrýn . yer imi , varken kayýt için yer imi kurarak her istendiðinde tabloda o kayda
dönmeyi mümkün kýlar . GetBookMark , TBbookMark tipinde uygulamada zaten tanýmlanmýþ deðiþkeni gerektirir .Getbookmark' ý GotoBookMark ve FreeBookMark 'a yapýlacak sonraki çaðrýlarda referans edecek bir deðer aktarmak için kullanýn.

NOT :GetBookmark artýk bu yer imlerine ihtiyaç olmadýðýnda FreeBookMark' ý kullanarak bunun için ayrýlan hafýzayý serbest býrakmalýdýr.

47) GETFIELDLIST

   Liste içine belirlenmiþ alan nesnelerinin setini getirir.
procedure GetFieldList(List: TList; const FieldNames: string);

   Uygulama tarafýndan yaratýlan ve uygulamaca sürdürülen liste nesnesi içine belirlenmiþ alan nesne setlerini kopyalamak için GetFieldList' i çaðýrýn. Liste , alan nesnelerini kopyalanmasý gereken TList nesnesidir . FieldNames , kopyalanacak alanlarýn ismini içeren dizidir . Dizide her bir alan isimi , noktalý virgül ile diðer alan isimlerinden ayrýlmalýdýr . GetFieldList , tablonun alan nesnelerinin isimlerinden oluþan bir liste yapar.

NOT: Normal olarak uygulamalar , alan nesnelerini kopyalamak için GetFieldList' i çaðýrmamalýlar . alan nesneleri , tablonun içinden doðrudan eriþilmelidirler . Bazý durumlarda , ancak , o tabloda güncel nesnede çalýþmak yerine alan nesnesi veya verisinin kopyasý ile çalýþmak yararlý olabilir . Bu durumlarda , GetFieldList, yararlýdýr .

48) GETFIELDNAMES

   Tabloda bütün alanlar için isimlerin listesini getirir .
procedure GetFieldNames(list: tstrings);

   Tablodaki bütün alanlar için isim listesini almak amacýyla GetFieldNames ' i çaðýrýn . Liste , uygulama tarafýndan yaratýlan ve korunan TStrings nesnesidir . Nesneleri runtimede dinamik olarak yaratýlan alan nesnelerine sahip olan uygulamalar için alan isimlerinin listesini almak oldukça yararlýdýr . Alan isimlerinin listesine eriþerek , uygulama , runtime da sadece var olan alanlar ile çalýþmaða zorlanabilir.

49) GOTOBOOKMARK

   Belirlenmiþ yer imi tarafýndan iþaret edilen kayda imleci konumlamak için sanal yöntem uygular .
type TBookmark = Pointer;
procedure GotoBookmark(Bookmark: TBookmark);

   TDataset düzeyinde GotoBookMarký çaðýrma . GotoBookMark , sanalý çaðýrýr TDataset tarafýndan uygulanýlmayan iç yöntemi ayýrýr. Bunun yerine TDataset' in torunlarý GotoBookmark metodunu yeniden tanýmlar ve yürütür. Uygulamalarda torunlarýn metodunu kullanmalarý tavsiye olunur.

50) INSERT

   Tabloya yeni , boþ kayýt ekler.
Procedure Insert ;

Insert' ü þu durumlarda çaðýrýn.
1) Tabloda yeni , boþ kaydý açmak için ,
2) Yeni kaydý aktif kayda ayarlamak için .

Insert metodu kullanýldýktan sonra uygulama kullanýcýlarýn kaydýn alanlarýna veri girilmesine izin verir. Daha sonra bu deðiþiklikleri Post ile veya eðer Cached Updating aktifse applyupdates ile kaydetmenize izin verir.
Yenice eklenen kayýt , aþaðýdaki üç yolun biriyle veri tabanýna kaydedilir.
1) �ndekslenmiþ paradox ve dbase tablolarý için , kayýt , indeks pozisyonuna göre tablo içine araya eklenilir .
2) Unindexed Paradox ve dbase tablolarý için , kayýt , aktif imleç konumunda tablo içine araya eklenilir
3) Sql veri tabanlarý için ekleme iþlemi özel olarak yapýlýr.
indekslenmiþ tablolar için , dizin , yeni kayýt bilgisi ile güncelleþtirilir .

51)   INSERTRECORD

 Tabloya yeni bir kayýt ekler ve bunu veri tabanýna kaydeder.
procedure InsertRecord(const Values: array of const);

Tabloda yeni , boþ kayýt yaratmak için InsertRecordu çaðýr ve veri tabanýna deðerleri kaydet. araya yeni kayýt ekleme , üç yolun biriyle veri tabanýya kaydedilir.
1) �ndekslenmiþ paradox ve dbase tablolarý için , kayýt , dizini dayanýlan ko-numda tablo içine araya eklenilir
2) Unýndexed Paradoxu ve Dbase tablolarý için , kayýt , aktif imleç konumunda tablo içine araya eklenilir
3) Sql veri tabanlarý için ekleme iþlemi özel olarak yapýlýr. indekslenmiþ tab-lolar için , dizin , yeni kayýt bilgisi ile güncelleþtirilir .
Yeni araya eklenen kayýt , aktif kayýtdýr .

Aþaðýdaki ifade Customer tablosuna kayýt ekler. Bazý deðerlere boþluk atanmýþtýr fakat dizinin sonundaki elemanlar için boþluk atamaya gerek yoktur. Bu elemanlar belirtilmediðinde boþ sayýlýrlar.
Customer.InsertRecord([CustNoEdit.Text, CoNameEdit.Text, AddrEdit.Text, Null, Null, Null, Null, Null, Null, DiscountEdit.Text]);

52) ISEMPTY

   Tablonun kayýt içerip içermediðine , karar verir
function IsEmpty: Boolean;

Eðer tablo , herhangibir kayýt içermezse IsEmpty , true döndürür , aksi halde false döndürür .

53) ISLINKEDTO

   Tablonun belirlenmiþ veri kaynaðýna baðlanýp baðlanmadýðýný denetler .
function IsLinkedTo(DataSource: TDataSource): Boolean;

NOT .IsLinkedTo geliþtiriciler için üretilmiþtir. Genel veri eriþimi için buna ihtiyaç duyulmaz Eðer tablo , belirlenmiþ veri kaynaðýný zaten kullanýyorsa , IsLinkedTo , true döndürür Eðer tablo , belirlenmiþ veri kaynaðýný kullanmazsa ve veri kaynaðý , kendi tablosuna sahip deðilse, IsLinkedTo , false döndürür.

54) LAST

   Tabloda son kayda imleci konumlamak için genel yöntemi uygular .
Procedure Last ;

TDataset düzeyinde Last' ý çaðýrma. TDataset torunlarý , onu aktif kayýt yapmak ve imleci son kayda konumlamak için Last' ý çaðýrýr .Last aktif kayda yapýlan her deðiþimi kaydeder.Ayrýca :
• Kayýt tamponlarýný temizler,
• Tablo dosyasýnýn sonuna imleci ayarlar ,
• Sanalý çaðýr , son kayda eriþmek için bu metodu çýkarýr kursörün üzerine konumlandýrýr ve onu aktif kayýt yapar TDataset için bu tanýmlanmýþ fakat çalýþtýrýlmamýþtýr.
• Gösterilecek ek kayýtlarý da getirir. Grid kontrolü dolduracak olan kayýtlarý getirir,
• Eof özelliðini true yapar,
• Tablo deðiþim olaylarý için olay denetimcisi tetikler .

 

52)  55) MOVEBY

   Tabloda aktif kaydý ile iliþkili kayda imleci konumlandýr.
function MoveBy(Distance: Integer): Integer;

   Uzaklýk , gidilecek kayýt sayýsýný gösterir. Negatif deðer , geriye gitmeyi gösterir iken pozitif deðer , tablo içinde ileriye doðru hareket etmeyi gösterir.
Örneðin , 10 kayýt kadar tablo içinden geriye gitme iþlemini Moveby ( -10 ) ile gerçekleþtiririz. Moveby , aktif kaydý veya herhangi bir deðiþimi kaydeder. Eof' 'a ve Bof' a false özelliðini ayarlar . Eðer dosyanýn sonuna gelindiyse Moveby , eof 'u true ayarlar. Eðer dosyanýn baþýna gelindiyse Moveby , bof 'u true ayarlar. Tablo kaydýrma olaylarý için olay denetimcisini tetikler. Hareket ettirilen kayýtlarýn gerçek sayýsýný döndürür . Çoðu durumda , sonuç , uzaklýðýn mutlak deðeridir ama eðer Moveby , kütük baþý veya kütük sonu ile karþýlaþýrsa, sonuç , uzaklýðýn mutlak deðerinden daha az olacaktýr.

56) NEXT

   Tabloda sonraki kayda imleci konumlamak için genel yöntem uygulanýr.
procedure Next;

   TDataset düzeyinde next' i çaðýrmayýn .TDataset torunlarýnda,onu aktif kayýt yapmak ve Dataset de imleci sonraki kayýtta konumlamak için next' i çaðýrýn . Aktif kayýttaki herhangi bir deðiþimi next kaydeder . Eof' a ve Bof' a false özelliðini ayarla . Eðer son kayda gelindiyse eof 'u true ayarlar. Tablo kaydýrma olaylarý için olay denetimcisini tetikler.

57) OPEN

Tabloyu açar.
   Procedure open;

   Tablonun active özelliðini true ayarlamak için open' ý çaðýr .Active true iken veri tabanýna yazýlabilir ve buradan okunabilir. Active' i true ayarlayarak tablo tanýmlandý ise BeforeOpen olay denetimcisini tetikler .Tablo durumunu dsBrowse' a ayarlar. Tablo içine BDE' yi açar(sadece TQuery ,TStoredProc, TTable için geçerli) Eðer tanýmlandýysa AfterOpen olay denetimcisini tetikler. Eðer tablo açma sýrasýnda hata çýkarsa tablo durumu , dsInactive' e ayarlanýr ve imleç kapatýlýr .

58) POST

   Veri tabanýna deðiþtirilmiþ kaydý yazmak için genel yöntemi uygular .
Procedure Post; virtual;

TDataset , veri tabanýna deðiþtirilmiþ kaydý yazmak için gerçek yöntemi uygular. Tablo durumunu deðiþtiren tablo metotlarý (Edit, Insert,Append veya First,Last,Next ve Prior) otomatik olarak Post metodunu çaðýrýrlar. TDataset in tüm torunlarý veri tabanýna yazmak için post metodunu yeniden tanýmlar ve iþler.

Aþaðýdaki örnek kullanýcý butona týkladýðýnda tabloya yeni bir kayýt ekler. Alphanumeric ve ýnteger adlý iki alan edit kontrollerince doldurulur.

procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
begin
   Table1.Append;
   Table1.FieldValues['ALPHANUMERIC'] := Edit1.text;
   Table1.FieldValues['INTEGER'] := StrToInt(Edit2.text);
   Table1.Post;
end;

59) PRIOR

   Tabloda önceki kayda imleci konumlamak için genel yöntemi uygular.
procedure Prior;

   TDataset düzeyinde Prior 'u çaðýrma. TDataset torunlarýnda , tabloda önceki kayýtda imleci konumlamadan önce çaðýr ve o aktif kaydý aktif kayýt yapar ve her deðiþimi kaydeder. Eof'a ve bof'a false özelliðini ayarla . Eðer ilk kayda gelindiyse gelindiyse eof 'u true ayarlar. Tablo kaydýrma olaylarý için olay denetimcisini tetikler.

60) REFRESH

   Tablonu veri görüþünü yenilemek için veri tabanýdan verinin yeniden genel yöntemlerce getirilmesini saðlar.
procedure Refresh;

   TDataset nesnesi için tazelemeyi çaðýrmayýn. Yerine , redeclared' ý çaðýrýn ve TDataset in torunlarý için refresh' i yeniden yürüt refresh ile uygulama ,veri tabanýndaki en son veriye sahip olunduðundan emin olur . Örneðin :bir uygulama bir tablonun filtrelemesini sonlandýrýnca ,o hemen tablodaki tüm kayýtlarý listelemek için Refresh' i çaðýrmalýdýr.

 

53)  61) RESYNC

   Aktif kaydý ve onun önündeki ve sonundaki kayýtlarý yeniden getirir.
type TResyncMode = set of (rmExact, rmCenter);
procedure Resync(Mode: TResyncMode); virtual;

   Resync diðer tablo metotlarýnca Delphi tablolarýyla fiziksel verileri - bunlar çaðrý yapýldýðýnda kursör pozisyonunu deðiþtirebilirler - yeniden uyumlu hale getirmek için kullanýlýr. Uygulamalar Resync yerine Refresh metodunu kullanmalýlar. Mode Resync 'nin alabileceði mümkün iþlemleri belirtir.

Eðer mod , rmexasct'ý içerir , resync eðer imleç ,geçerli kayýtta yerleþtirilmediðinde , resync çaðrýlýrsa resync istisna çýkarýr. Eðer mod rmCenter içerirse, Resync aktif kaydý tüm buffýrlanmýþ kayýtlarýn merkezine koyar.

Mode ne olursa olsun resync ayný zamanda aktif kayýt için buffer' ý aktif eder. Önceki ve sonraki kayýtlarý ekrana getirmek için çaðýrýr ve tablonun change olayýný tetikler.

62) SETFIELDS

   Kayýttaki bütün alanlarýn deðerlerini ayarlar .
procedure SetFields(const Values: array of const);

Ayný anda bazý alanlar için deðerleri veya bütün alanlarý ayarlamak için SetFields' ý çaðýrýn. Values , her bir alan içine eklenecek deðerleri içerir .

   Deðerler sutunlarýn sýrasýna göre atanýr. Bu deðerler literal,deðiþken veya boþ olabilir. Eðer sütun sayýsýndan az deðer girilirse bunlar boþ sayýlýr. Böyle alanlarda herhangi bir varolan deðerin üstüne yazar. SetFields çaðýrmadan önce , DataSeti dsedýt durumu içine koymak üzere editi çaðýr. Setfýeld çaðýrdýktan sonra , veri tabanýna deðiþiklikleri yazmak Ã�çin post'u çaðýr .

NOT: Bazý alanlarýn deðerlerini var olanlarýn deðerlerini diðerleri için saklamak ve deðiþmeyeceklere boþluk atamak suretiyle ayarlamaktýr.

63) TRANSLATE

   Kaynaktan hedefe veri kopyalama sýrasýnda karakter transferi yapar.
procedure Translate(Src, Dest: PChar; ToOem: Boolean); virtual;

   Bu iþlev , hedef dizgisine kaynak dizgisini kopyalar ve , ToOem'de geçilen deðeri yok sayar . Genelde uygulama TDataset seviyesinde bu çaðrýyý yapmaz. Fakat bunun yerine torunlarýn geliþtirilmiþ ve yeniden tanýmlanmýþ çaðrýlarýný kullanýn. Örneðin TTable veya geliþtirici tabanlý objeler gibi.

64) UPDATECURSORPOS

   Ã�mleci aktif kayýta konumlar.
procedure UpdateCursorPos;

   Updatecursorpos , fiziksel imlecin aktif kayýtta doðru yerleþtirildiðinden emin olmak amacýyla bir çok tablo yöntemi tarafýndan kullanýlan iç yordamdýr. Normal olarak uygulamanýn , UpdateCursorpos' u çaðýrmasý gerekmez. Genelde fiziksel kursor pozisyonu ile mantýksal kursor durumunun eþit olup olmadýðýna bakar.

65) UPDATERECORD

   Kayýt güncelleþtirmesi için veri olayýný harekete geçirir .
procedure UpdateRecord;

   UpdateRecord cached güncellemeler aktif iken onUpdateRecord olayýný tetiklemek için bazý tablo yöntemlerince dahili olarak kullanýlýr. Uygulamalar genelde tablo yöntemlerini es geçecek özel yöntemler gerekmedikçe bunu kullanmazlar.

66) DESTROYCOMPONENTS

   Destroycomponents sahibi bulunulan öðeler arasýnda ilerlerken sahipleri tarafýndan deðiþtirilir.
procedure DestroyComponents;

Destroycomponents , bileþenlerin sahipleri tarafýndan otomatik olarak silindiðinden emin olmayý saðlar. Destroycomponents' i doðrudan çaðýrmak gerekli deðildir.

67) DESTROYING

   Destroying csDestroying bayraðýný nesneler ve sahiplenmiþ tüm öðeler için bu öðelerin yok edilmekte olduðunu belirten þekilde ayarlar.
procedure Destroying;

Eðer csDestroying , zaten ayarlanýlýrsa , destroying, hiçbir þey yapmaz . Destroying' i doðrudan çaðýrmak gerekli deðildir.

68) FINDCOMPONENT

   Verilen öðenin -Aname- bir öðece sahiplenip sahiplenmediðini belirtir.
function FindComponent(const AName: string): TComponent;

   FindComponent , arama parametresindeki dizgiye eþit olan isim özelliðine sahip bileþen dizisi içinde olan bileþeni döndürür. Verilen bileþenin baþkasý tarafýndan sahiplenip sahiplenmediðini bulmak için kullanýn. FindComponent , büyük ve küçük harfe duyarlý deðildir.

69) FREENOTIFICATION

   Freenotification , Acomponent bileþenin imha edileceðinin bildirildiðinden emin olmak için kullanýlýr .
procedure FreeNotification(AComponent: TComponent);

   Farklý bir formdaki bileþen , bileþenin özelliðine atandýðýnda FreeNotification' ý kullanýn. Bileþene sahip olan diðer formlarda bileþenler için FreeNotification' u çaðýrmak gereklidir. Fakat ayný formdaki bileþenler için Notification metodu otomatik olarak çaðrýlýr.

70) FREEONRELEASE

   FreeOnRelease , com sýnýflarýndan oluþturulan bileþenler için arayüz kayna-ðýný serbest býrakýr .
procedure FreeNotification(AComponent: TComponent);

   Freeonrelease bileþence iþlenen arabirim serbest býrakýldýðýnda çaðrýlýr. Freeonrelease , dahili olarak kullanýlýr ve uygun arayüz yöntemi çaðrýlýr.Freeonrelease' i doðrudan çaðýrmak gerekli deðildir.

71) GETPARENTCOMPONENT

   Getparentcomponent , TComponent için boþ (null) döndürür .
function GetParentComponent: TComponent; dynamic;

   GetparentComponent yöntemi TComponent' de, delphi akýþ sistemi için uygunluk amacýyla tanýtýldý. Torun sýnýflar , kendi ata sýnýflarýný döndürürler.

72) HASPARENT

Hasparent , TComponent için False döndürür .
function HasParent: Boolean; dynamic;

   True deðeri dönerse bundan mesul olan bir obje var demektir. Hasparent'dan true döndüren herhangi bir çocuk bileþeni , GetParentComponent ve SetParentComponent yöntemleri þimdi ayný zamanda uygulamalýdýr.

73) INSERTCOMPONENT

   Bileþeni , Acomponent parametresinde geçen bileþenin sahibi olarak kurar.
procedure InsertComponent(AComponent: TComponent);

   InsertComponent , bileþenin dizi özelliðinin sonuna bileþen ekler. Sokulan parça , isme sahip olmamalý veya isim , bileþen listesinde bütün diðerleri ara-sýnda tek olmalýdýr . Ana bileþen , imha edildiðinde , acomponent , ayný za-manda imha edilir .

Delphi Form tasarýmcýsýnda görsel biçimde iþlenen bileþenler otomatik ek-lenir ve kaldýrýlacaklar otomatik olarak kaldýrýlýrlar. Baþka bileþen sahibinin bileþen listesine bileþenleri el ile eklediðinde InsertComponent'i kullanýn .

74) REMOVECOMPONENT

   RemoveComponent , bileþenin bileþen listesinden Acomponent parametresinde belirtilen bileþeni çýkarýr.
procedure RemoveComponent(AComponent: TComponent);

   Delphi Form tasarýmcýsýnda görsel biçimde iþlenen bileþenler otomatik olarak kaldýrýlýrlar. Bileþeni el ile kaldýracaðýnda RemoveComponent' i kullanýn. ComponentCount, Components, RemoveComponent, InsertComponent 'a bir örnek aþaðýda verilmiþtir. Bu parça form üzerindeki görsel olmayan bileþenleri ayrý veri modüllerine ayýrýr. Çýkarýlan bileþenler sondan itibaren çýkarýlýr. Bu kod formu veya veri modülünü diske görsel olmayan bileþen eklendikten sonra saklanmaz

var
   I: Integer;
   Temp: TComponent;
begin
   for I := ComponentCount - 1 downto 0 do
   begin
     Temp := Components[I];
     if not (Temp is TControl) then
     begin
       RemoveComponent(Temp);
       DataModule2.InsertComponent(Temp);
     end;
   end;
end;

75)   SAFECALLEXCEPTÃ�ON

 SafeCallException OLE istisnalarýný desteklemek için kullanýlan bir hata tutma metodudur.
function SafeCallException(ExceptObject: TObject; ExceptAddr: Pointer): Integer; override

Safecallexception , ole kural dýþý durum tutma desteði için kullanýlýr .Com ve OLE arayüzlerini bu uygulayan sýnýflar , ortaya çýkabilecek diðer hatalarý tutmak için bu yöntemi kullanmalýlar. Delphi'de Com ve OLE sýnýflarý , SafeCallException'a engel olurlar. Eðer varsa , TComponent , bileþeni tarafýndan desteklenilen arayüz için bu yöntemi iþletilmesi için çaðýrýr. Eðer bileþen , ara yüzleri desteklemezse , bu yöntem , E_UNEXPECTED döndüren miras yöntemini çaðýrýr. Bu , herhangi bir ara birimleri desteklemeyen sýnýflar için uygun olan varsayýlan dönüþ deðerdir .

 

TPERSISTENT den devralýnan metotlar
76) ASSIGN

   Assign , bir nesneyi diðer nesneye , o nesnenin içindekilerlerini yüklemek suretiyle kopyalar.
procedure Assign(Source: TPersistent);

   Az miktardaki Delphi sýnýflarý farklý tiplerdeki nesnelere atama yapmaya izin verir. Diðer durumlarda eðer iki nesne Tpersistent'in torunuysa fakat ayný tipte deðilseler Assign' a yapýlan çaðrý EconvertError hatasýný verir.Standard Assign çaðrý þekli Hedef.Assign ( kaynak ) dýr ve bu hedef nesneye kaynak nesnenin içeriðini kendisine kopyalamasýný söyler. Genelde, hedef: = kaynak , deyimi Hedef. Assign ( kaynak ) 'a eþit deðildir.
Hedef: = kaynak deyimi , kaynak nesnesinin aynýsýndan bir hedef nesnesi yapar oysa Destination.Assign ( kaynak ) , kaynakla belirtilen nesnenin içeriðini hedefle belirtilen yeni bir nesneye kopyalar.

NOT. Bazý özelliklerin tipleri , ayný zamanda nesnedirler .

   Eðer bu özellikler Assign' ý özelliðin deðerini ayarlamak için kullanýlan yazma metotlarýna sahipseler , bu durumda Hedef := Kaynak" deyimi "Hedef.Assign (Kaynak)" deyimiyle ayný olacaktýr. Deðiþim Assign ve AssignTo metotlarýnýn ikisinde de olacaktýr. Fark kimin atama iþlemi için çalýþtýðýdýr.Ayný zamanda kaynak , boþ da olabilir .

77) GETNAMEPATH

   Getnamepath , Object Inspector .tarafýndan kullanýlan karakter dizisi döndürür .
function GetNamePath: string; dynamic;

   GetNamePath , sadece dahili kullaným içindir . Biçimlenen nesnenin ismi için Object Inspector da gösterilecek metne karar vermek amacýyla kullanýlýr. GetNamePath , TPersistent 'ta tanýtýlýr bu yüzden toplamalar gibi torunlar Objece Inspector'da görünebilirler.

NOT: Doðrudan GetNamePath' i çaðýrmayýn.Bileþenler için bu bileþen ismidir. TCollectionItem nesneleri için bu ev sahibi bileþeninin ismidir , özelliðin ismidir,parantezlerle çevrilen toplamanýn içindeki dizindir.

TOBJECT' den devralýnan Metotlar

78) CLASSINFO

   ClassInfo nesne tipi için çalýþma aný tip bilgisi tablosu ( RTTI ) için bir pointer döndürür.
class function ClassInfo: Pointer;

   Nesne tipi hakkýnda bilgiyi içeren RTTI tablosuna ve onun ata tipi ve yayýn-lanmýþ özelliklerine eriþmek için ClassInfo'yu kullanýn. RTTI , Delphi ortamýnda dahili olarak çokça kullanýlýr. Classinfo , uygulamada nadiren doðrudan çaðýrýlýr. TObject özelikle RTTI bilgisine eriþmek amacýna yönelik tasarlanan diðer metotlarý da destekler.

79) CLASSNAME

   Classname , deðiþkenin tipinden daha ziyade , deðiþken tarafýndan referans edilen nesne örneðinin güncel tipinin ismini içeren bir karakter dizgi döndürür.
class function ClassName: ShortString;

   Baþka yordama parametre olarak dizginin geçtiði gibi , dizgi formatýndaki nesnenin gerçek tipini bulmak amacýyla ClassName' i kullanýn. Örneðin , ata tipinin deðiþkeni , herhangi bir torun tipin örneðine baþvurabilir. Bu durumda , ClassName , tanýmlý deðiþkenin tipini kapsayan dizginden daha ziyade , nesnenin güncel tipini gösteren dizgi döndürür. Classname , nesne karþýtý modülleri hakkýnda bilgi saðlar .Bu yüzden Ã�stisna -kullanma için özellikle yararlýdýr . Kýsmi nesne üzerindeki istisna -kullanma hatalarýný rapor ederken, ClassName sýnýflarýn karakter karþýlaþtýrmasýný yapan deyimce kullanýlýr.

80) CLASSNAMEIS

   ClassNameIs , nesnenin özel bir tipten olup olmadýðýný belirler .
class function ClassNameIs(const Name: string): Boolean;

ClassNameIs 'i bir nesnenin nesne geçit modüllerini veya DLL' leri sorgula-mak için veya nesne tipine dayanan dururmsal kodlar yazarken kulla-nýn.Eðer Name parametresinde geçen dizgi , sýnýf ismine eþitse ClassNameIs , true döndürür . Aksi halde , false döndürür

81) CLASSPARENT

   ClassParent , sýnýfýn yakýn (þimdiki) atasýnýn tipini döndürür.
class function ClassParent: TClass;

   Classparent , TOobject tipi için boþ döndürür: çünkü TObject' in atasý yoktur ClassParent Delphi' ce dahili olarak is ve as operatörlerince ve InheritsFrom metodunca RTTI bilgisine eriþmek amacýyla kullanýlýr. Sýnýf yöntemi olduðundan , herhangi bir sýnýf referansýnýn tipine karar vermek için de kullanýlabilir .

NOT: Uygulamalar direkt olarak bunu çaðýrmamalýdýr. Bunun yerine is ve as operatörlerini kullanýn.

ClassType, ClassParent Örnekleri
Bu örnek bir bileþenin ClassType ve ClassParent özelliklerini kullanarak bileþenin atasýnýn elde edildiðini gösterir. Form üzerinde bir düðme, bir liste kutusu kullanýr. Kullanýcý düðmeyi týkladýðýnda düðmenin sýnýfýnýn ve onun ebeveyn sýnýflarýnýn ismi liste kutusuna eklenir.

procedure TForm1.Button1Click(Sender: TObject);
var
   ClassRef: TClass;
begin
   ListBox1.Clear;
   ClassRef := Sender.ClassType;
   while ClassRef <> nil do
   begin
     ListBox1.Items.Add(ClassRef.ClassName);
     ClassRef := ClassRef.ClassParent;
   end;
end;

Liste kutusu kullanýcý düðmeyi týkladýðýnda þunlarý içerir.
• TButton
• TButtonControl
• TWinControl
• TControl
• TComponent
• TPersistent
• TObject

82) CLASSTYPE

   Classtype , nesne örneðinin yürütme aný tip bilgisi için bir pointer döndürür .
Function ClassType: TClass;

   ClassType dinamik olarak, nesnenin gerçek tipin belirler. ClassType Delphide is ve as operatörlerince dahili olarak kullanýlýr . Classtype' ý doðrudan çaðýrmayýn.

NOT: Uygulamalarda bunu kullanmayýn. Yerine is ve as operatörlerini kullanýn.

83) CLEANUPINSTANCE

   CleanUpInstance uzun dizgiler , deðiþkenler ve arayüz deðiþkenlerinde bir sýnýf dahilinde sonlandýrmayý gerçekleþtirir .
procedure CleanupInstance;

   Doðrudan CleanUpInstance' ý çaðýrmayýn.Free çaðýrýldýðýnda, CleanUpInstance otomatik olarak çaðýrýlýr .CleanUpInstance, bütün uzun dizgileri ve deðiþkenleri serbest býrakýr.Uzun dizileri boþa ve deðiþkenleri Unassigned' a atar.

84) DEFAULTHANDLER

   DefaultHandler , ona geçilen mesaj kaydýný iþlemek için arayüz ile tanýþtýrýr .
procedure DefaultHandler(var Message); virtual;

   Dispatch tarafýndan , kýsmi mesaj için yöntem bulamadýðýnda bu metot çaðýrýlýr. DefaultHandler , nesnenin özel denetimcilere sahip olmadýðý bütün bildiriler için mesaj yöneticisi saðlar . Bildirileri iþleyen TObject' in torun sýnýflarý , genellikle iþledikleri bildirilerin tipine göre DefaultHandler yöntemini tanýmlarlar.Örneðin , TWinControl , DefWindowProc' u çaðýrmak için DefaultHandler' a baský yapar.

85) DISPATCH

   Mesaj parametresinin içeriðine dayanan nesne için ,mesaj yönetme metodu-nu gönderir.
procedure Dispatch (var Message);

   Dispatch, bir mesajýn ,nesne için tanýmlanan mesaj yöneticisi listesinde olup olmadýðýný belirler. Eðer nesne mesajý kullanmazsa Dispatch ata tipinin mesaj yönetim listesini inceler. Atalarýný DefaultHandler 'ý çaðýrdýðý durumlarda hem atalarý bitene hem de özel yöneticiler bulana kadar kontrol etmeye devam eder.

   Mesaj parametresi , Dispatch için tipsizdir. Ne kadar verinin her çeþidi , Dispatch' e geçilebildiði halde , TMessage gibi veya özel mesaj kayýt tipi gibi mesaj kaydýný kullanýn. Mesajýn ilk iki baytý mesaj ID' yi içerir ve hangi mesaj yöneticisinin mesajý kullandýðýný belirtir.

 

86) FIELDADDRESS

 FieldAddress , yayýnlanmýþ nesne alanýnýn adresini döndürür.
function FieldAddress(const Name: ShortString): Pointer;

 FieldAddress Delphi akýþ sistemini tarafýndan dahili kullanýlýr. Eðer varsa FieldAddress, alana pointer döndürür. Eðer nesne o isimde yayýmlanmýþ alana sahip deðilse FieldAddress boþ (nil) döndürür. Kullanýcýlar , FieldAddress yerine özellikler kullanarak alanlara eriþmeliler ve alanlar üzerinde iþlem yapmalýlar.

87) FREE

 Free , gerekliyse nesneyi yok eder ve onun için ayrýlan belleði serbest býra-kýr.
Procedure free ;

 Free' yi , nesneyi yok etmek için kullanýn. Free nesne durumu boþ deðilse otomatik olarak Destroy' u çaðýrýr.

88) FREEINSTANCE

 FreeInstance , önceki NewInstance metodunu çaðýrmak yoluyla ayrýlan hafýzayý serbest býrakýr. .
procedure FreeInstance; virtual;

 FreeInstance' ý direk çaðýrmayýn. Gerçi NewInstance ile bellekte ayrýlan yeri bununla boþaltmak gerekiyor ama yinede direk olarak kullanmamak gerekir. Newýnstance olduðu gibi , FreeInstance , nesne belleðini serbest býrakmak için InstanceSize' dan geri döndürülen deðeri kullanýr .

89) GETINTERFACE

 GetInterface , verilen tanýmlayýcýyla tanýmlanýlan arayüzü getirir.
function GetInterface(const IID: TGUID; out Obj): Boolean;

 GetInterface dahili olarak as operatörünce nesnece yürütülen arayüzü çaðýrmak için kullanýlýr. Getýnterface , TInterfacedObject'ce QueryInterface yöntemini uygulamak için kullanýlýr . Arayüz tip ismi , IUnknown da olduðu gibi , IID parametresinden saðlanýlabilir. Bu da compiler arayüzü iliþkili GUID ile yer deðiþtirmesinden itibaren olur. Nesne , arayüzü destekleyemediðinde VCL nesne örneðinden arayüzü elde etmek için GetInterface' i kullanýn ama kural dýþý durum(istisna) , hata durumunda çýkmamalý.

 GetInterface dýþ parametre olan Obj de olduðu gibi IID parametresince ta-nýmlanan arayüzü bir pointer olarak döndürür. ,Eðer arayüz , nesnen tarafýndan desteklenilirse , GetInterface , true döndürür Eðer arayüz , nesne tarafýndan desteklenmezse , GetInterface , false döndürür ve obj parametresi , boþdur.

90) GETINTERFACEENTRY

 GetInterfaceEntry , bir sýnýfta uygulanan özel arayüz için giriþ döndürür
type
PInterfaceEntry = ^TInterfaceEntry;
TInterfaceEntry = record
IID: TGUID;
VTable: Pointer;
IOffset: Integer;
end;
class function GetInterfaceEntry(const IID: TGUID): PInterfaceEntry;

GetInterfaceEntry sýnýfta , IID parametresi tarafýndan belirtilen arayüz için giriþ döndürür GetInterfaceEntry , dahili olarak kullanýlýr . Nadiren doðrudan çaðýrýlýr .

NOT: Bu metodun bir faydasý da OLE' nin çift gönderme arayüzüne çaðrýlarý nasýl otomatik olarak gönderdiðini tarif etmesidir.

91) GETINTERFACE TABLE

GetInterfaceTable , verilen sýnýf tarafýndan uygulanýlan ara yüzlerin hepsini kapsayan yapýya pointer döndürür
type
PInterfaceTable = ^TInterfaceTable;
TInterfaceTable = record
EntryCount: Integer;
Entries: array[0..9999] of TInterfaceEntry;
end;
class function GetInterfaceTable: PInterfaceTable;

   GetInterfaceTable, sýnýf için TInterfaceEntry' ler döndürür . Bu liste yalnýzca bu sýnýfça iþletilen ara yüzleri içerir ,bunlarýn atalarýný içermez. Ata listesi bul-mak için , GetParentClass' ý çaðýr ve sonra onun GetInterfaceTable yöntemini çaðýr . Özel ara yüze giriþ bulmak için , bunun yerine GetInterfaceEntry yöntemini kullanýn .

92) INHERITSFROM

   InheritsFrom , sýnýf yöntemidir , iki nesne tipi arasýndaki iliþkiye karar ver-mekte kullanýlýr .
class function InheritsFrom(AClass: TClass): Boolean;

   Eðer belirli bir sýnýf tipi , nesnenin atasý olarak belirleyecekseniz InherýtsFrom 'u kullanýn.InheritsFrom Aclass parametresiyle belirtilen nesnenin tipi nesne tipinin atasýysa veya nesne tipinin kendisiyse True döndürür. Yoksa False döndürür.

NOT: is ve as operatörleri InheritsFrom' u iþlemlerinde kullanýrlar.Ancak , is operatörü , sadece örneðin kalýtsal iliþkisine karar verebilir Sýnýf yöntemi olarak InheritsFrom , sýnýf kaynaklarýnýn iliþkisine karar verebilir.

93) INITINSTANCE

   InitInstance yeni yerleþtirilen nesne örneðini 0 la baþlatýr. Ve örneðin sanal metot tablo pointer' ýný baþlatýr.
class procedure InitInstance(Instance: Pointer): TObject;

   InýtInstance' ý doðrudan çaðýrmak için hiç sebep yoktur. Nesne , yaratýldýðýnda InitInstance, NewInstance tarafýndan otomatik olarak çaðýrýlýr . NewInstance' a engel olurken InitInstance' ý son ifade olarak çaðýrmayý unutmayýn. InýtInstance , sanal deðildir bundan dolayý ona engel olamazsýnýz. Yapýdaki nesne için herhangi bir veriyi baþlatýp, Ortak bellek havuzundan sýnýf tipinin bütün örneklerini tahsis etmek gibi , özel bellek atama gereksinimleri için sadece NewInstance' ý kullanýn.

94) INSTANCESIZE

   InstanceSize , nesne tipinin her bir örneðinin boyutlarýný bayt olarak döndü-rür .
class function InstanceSize: Longint;

   InstanceSize' ý sýnýflarýn örnek verisi için ne kadar bellek baytýna ihtiyaç olduðuna karar vermek için kullanýn. Delphi , belleði tahsis eden ve serbest býrakan yöntemler için dahili olarak InstanceSize'ý kullanýr. InstanceSize , sanal yöntem deðildir, bundan dolayý iptal edilemez. InýtInstance , sadece NewInstance' ýn özel versiyon uygulamalarýnda çaðrýlmalýdýr.

 

 

95) METHODADDRESS

   Yayýnlanmýþ yöntemin adresi döndürür .
class function MethodAddress(const Name: ShortString): Pointer;

   Methodaddress , duraksýz iþlem sistemi tarafýndan Delhi' de dahili olarak kullanýlýr . Methodaddress bir metot ismini dönüþtürmek için Name ile belirtilenden Akýþtan okurken metot adresini içeren pointer' a yönlendirmek için kullanýlýr. Methodaddress' i direkt çaðýrmaya gerek yoktur. Eðer Name nesne için yayýnlamýþ metot belirtmezse Methodaddress boþ döndürür.

96) METHODNAME

   Methodname , adreste yerleþtirilen yöntemin ismini kapsayan dizgi döndürür.
class function MethodName(Address: Pointer): ShortString;

   Methodname , duraksýz iþlem sisteminin tarafýndan Delhi'de dahili olarak kullanýlýr Akýþa olay özellikleri yazdýðýnda methodname , yöntem ismini kapsayan dizgiye yöntem adresini kapsayan göstergeyi dönüþtürmek için kullanýlýr . Methodaddress' in aslýnda tamamlayýcýsýdýr. Methodname' i doðrudan çaðýrmaya hiç gerek yoktur . Eðer adres , nesnenin yayýnlanmýþ yöntemine iþaret etmezse , methodname , boþ dizgi döndürür .

97) NEWINSTANCE

   NewInstance nesne tipinin her örneði için hafýzada yer ayýrýr ve bu yeni ör-nek için bir pointer döndürür.
class function NewInstance: TObject; virtual;

   Tüm yapýlar NewInstance' ý otomatik olarak çaðýrýrlar. NewInstance InstanceSize' ý heap hafýzada ne kadar yer ayrýlacaðýný belirlemek için kullanýr. NewInstance' ý direk olarak çaðýrmayýn. Torun sýnýf NewInstance' ý bir sýnýfýn kendi için baþka hafýza ayýrma yöntemi kullanmasýný engelleyebilirler. Bu iþlem FreeInstance ile hafýzayý boþaltmayý da engeller. Örneðin ayný tipten birçok nesnenin ayný anda hafýzada bulunmasý gerekiyorsa ve bunlar için yer ayrýlacaksa bütün hepsi için hafýzadan büyük bir blok ayrýlýr ve her örnek için o parçadan büyük bloklarý NewInstance' ýn kullanmasýna engel olunur. NewInstance' a engel olurken InýtInstance' ý çaðýrýn ama son satýrda deðil.

NOT :Varsayýlan olarak NewInstance InitInstance' ý çaðýrýr.

BÖLÜM - 4
4- SONUÇ VE ÖNER�LER

   Bütün bu bilgilerin ýþýðýnda þunlarý söyleyebiliriz Yapýsal olarak veri tabanýna dayalý bir uygulama yazabilmek için belirttiðimiz þekilde SQL 'e tamamen hakim olmamýz gerekiyor. Bunlarýn da ötesinde deðiþik amaçlar için geliþtirilen sorgu dillerini ve veri tabanlarýný da kullanmamýz gerekebilir.

   Delphi' de TQuery nesnesinin çok geniþ özelliklere ve metotlara sahip olduðunu gördük. Umarým bu dokuman sayesinde profesyonel yapýlarda veri tabaný uygulamasý yazmak konusunda kendinize olan güveniniz artmýþtýr.

   Bu konuda araþtýrma yapmak isteyen kiþilere SQL ile ilþkili Delphi' nin diðer öðelerini (UpdateSql,TStoredProc,TSession vb..) ayný þekilde inceleyip bunlar arasýnda baðlantý kurmalarýný tavsiye ederim. Yalnýz bu konuda çalýþmak isteyen araþtýrmacýlarýn çok sabýrlý olmasý gerekir. Bu konuda tam hakimiyet saðlamak çok uzun ve yorucu bir çalýþma döneminden sonra gerçekleþebilir.

   Bu makale çeþitli internet sitelerinden derlenmiþ makale ve yazýlarýn sadeleþtirilip derlenerek güncellenmesiyle yazýlmýþtýr. Konuya iliþkin soru ve sorunlarýnýzý forumda yanýtlamaktan mutluluk duyarým. Hepinize çalýþmalarýnýzda baþarýlar dilerim.

| | yorumları okumak veya yorum yazmak için tıklayın..

| | devamını göster..

| | devamını gizle..

Lost Amerikan yapýmý bir dram dizisidir. Türkiye'de sadece Dizimax kanalýnda gösterilmekte olan dizi, 1 Altýn Küre ve 6 Emmy olmak üzere 28 ödül almýþtýr. Özellikle karýþýk senaryosu ve anlatým þekli hayli ilgi toplamýþtýr.

Konusu:

Uyarý: Yazýnýn devamý, eserin konusu hakkýnda ayrýntýlý bilgi içermektedir.

Uçak kazasý ile bir adada mahsur kalan insanlarýn öyküsü anlatýlmaktadýr. Özellikle her bölümde, bir karakterin geçmiþine gidilerek ana senaryo beslenmektedir.
Bu adada mahsur kalan 48 kiþi arasýnda deðiþik karakterler mevcuttur; bir cerrah, bir iletiþim subayý, bir rock yýldýzý, bir kanun kaçaðý, bir inþaat iþçisi, bir dolandýrýcý, bir milyoner ve daha birçok enteresan özelliðe sahip insan... Bu insanlar, daha adadaki ilk günlerinde adanýn mistik güçlere sahip olduðunu farkederler. Uçak kazasýnda hayatta kalmayý baþarmýþlardýr, ancak asýl hayatta kalma savaþý þimdi baþlamaktadýr... Adadakiler, hayatta kalmak için birlik olmanýn gerekliliðini henüz çözemeden, bazý kiþiler arasýnda kavgalar çýkmaya baþlar. Ama sonradan baþlarýna gelen trajik olaylar, onlarý birlik olmaya iten bir sebep olur. Çok geçmeden, adada yalnýz olmadýklarýný anlarlar. Adaya 16 yýl önce gelmiþ birilerinin býraktýðý imdat çaðrýsýný duyarlar. Bütün bu trajik olaylara bir de yeraltýna açýlan gizemli bir kapý da eklenince, adadakiler için hayat iyice zorlaþýr...

Dýþ Baðlantýlar

• Dizimax'ýn Lost sayfasý
• Yüzsekiz * Türkçe Kaynaklý Lost Sitesi
• 22dakika * Lost'tan Haberler
• Bildirgeç * Lost Bloglarý
• Ekþi Sözlük * Lost Baþlýðý
• http://tr.wikipedia.org/wiki/Lost_(dizi)
  

| | yorumları okumak veya yorum yazmak için tıklayın..

| | yorumları okumak veya yorum yazmak için tıklayın..